Οι περιοχές των σφαλμάτων σας

Ο θάνατος κάποιου δεν μπορεί να σας κάνει δυστυχισμένους` δεν μπορείτε να είστε δυστυχισμένοι μέχρις ότου μάθετε γι’ αυτό το θάνατο κι έτσι δεν είναι ο θάνατος, αλλά αυτό που θα πείτε στον εαυτό σας σχετικά με το γεγονός. Οι θύελλες δεν προκαλούν από μόνες τους κατάθλιψη η κατάθλιψη είναι κάτι αποκλειστικά ανθρώπινο.

Αν νιώθετε μελαγχολία με μια θύελλα, είναι γιατί λέτε στον εαυτό σας κάτι που σας καταθλίβει. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να εξαπατήσετε τον εαυτό σας απολαμβάνοντας δήθεν τη θύελλα. Αλλά αναρωτηθείτε: «Γιατί θα πρέπει να διαλέξω την κατάθλιψη; Θα με βοηθήσει ν’ αντιμετωπίσω πιο αποτελεσματικά τη θύελλα;»

Έχετε ωριμάσει μέσα σ’ έναν πολιτισμό όπου σας δίδαξαν ότι δεν είστε υπεύθυνοι για τα συναισθήματά σας, ακόμη κι αν η απλή λογική αλήθεια λέει ότι πάντα ήσασταν. 

Έχετε μάθει ένα σωρό αποφθέγματα για να υπερασπίζεστε τον εαυτό σας απέναντι στο γεγονός ότι μπορείτε όντως να ελέγχετε τα συναισθήματά σας. 

Παρακάτω υπάρχει ένας μικρός κατάλογος από τέτοιες φράσεις που μάθατε να χρησιμοποιείτε συνέχεια. Εξετάστε το μήνυμα που περιέχουν :

- Πληγώνεις τα συναισθήματά μου.

- Με κάνεις να νιώθω άσχημα.

- Δεν μπορώ να μη νιώθω έτσι.

- Έχω θυμώσει και μη με ρωτάς γιατί.

- Με αηδιάζεις.

- Τα ύψη με τρομάζουν.

- Με φέρνεις σε δύσκολη θέση.

- Αυτή η γυναίκα πραγματικά με αναστατώνει.

- Με γελοιοποίησες δημόσια.

Ο κατάλογος μοιάζει ατελείωτος. Κάθε φράση περιέχει το μήνυμα ότι δεν ευθύνεστε για τα συναισθήματά σας. Τώρα ξαναγράψτε αυτό τον κατάλογο έτσι όπως πρέπει, με τρόπο που ν’ αντικαθρεφτίζει το γεγονός ότι έχετε αναλάβει την ευθύνη των συναισθημάτων σας και ότι αυτά προέρχονται από τις σκέψεις σας.

- Πληγώνομαι εξαιτίας όσων είπα μέσα μου σχετικά με την αντίδρασή σου απέναντι μου.

- Κάνω τον εαυτό μου να νιώθει άσχημα.

- Δεν μπορώ να μη νιώθω έτσι, αλλά έχω επιλέξει να θυμώσω, ν’ αναστατωθώ.

- Αποφάσισα να θυμώσω, επειδή συνήθως μπορώ να επιβληθώ στους άλλους με το θυμό μου, μια που οι άλλοι νομίζουν ότι εγώ τους ελέγχω.

- Κάνω τον εαυτό μου ν’ αηδιάζει.

- Πείθω τον εαυτό μου να τρομάζει από τα ύψη.

- Φέρνω σε δύσκολη θέση τον εαυτό μου.

- Υποχρεώνω τον εαυτό μου να αναστατωθεί κάθε φορά που βρίσκομαι κοντά σ' αυτή τη γυναίκα.

- Κάνω τον εαυτό μου να νιώθει γελοίος, μια που λαβαίνω σοβαρότερα υπόψη μου τη γνώμη σου για μένα από την ιδέα που έχω εγώ για τον εαυτό μου και πιστεύω πως κι οι άλλοι θα έκαναν το ίδιο.

Ίσως να νομίζετε ότι οι φράσεις στον πρώτο κατάλογο είναι απλά σχήματα λόγου κι ότι πραγματικά δεν σημαίνουν τίποτε το σπουδαίο. Αλλά είναι σχήματα λόγου που τυποποιήθηκαν στον πολιτισμό μας. 

Αν αυτή είναι η λογική σας, τότε αναρωτηθείτε γιατί οι φράσεις στο δεύτερο κατάλογο δεν έχουν έτσι τυποποιηθεί κι αυτές. Η απάντηση έχει σχέση με τον πολιτισμό μας, που μας διδάσκει να σκεφτόμαστε σύμφωνα με τον πρώτο κι αποθαρρύνει τη λογική του δεύτερου καταλόγου.

Το μήνυμα είναι εντελώς ξεκάθαρο. Εσείς είστε που ευθύνεστε για όσα αισθάνεστε. Νιώθετε αυτά που σκέφτεστε και μπορείτε να μάθετε να σκέφτεστε διαφορετικά για καθετί - αν το αποφασίσετε. Ρωτήστε τον εαυτό σας αν η ανταμοιβή του να νιώθετε δυστυχισμένοι, απογοητευμένοι ή πληγωμένοι είναι ικανοποιητική. 

Τότε αρχίστε να εξετάζετε σε βάθος το είδος των σκέψεων που σας οδηγούν σ' αυτά τα εξουθενωτικά συναισθήματα.

Wayne Dyer – Βιβλίο: ‘’Οι περιοχές των σφαλμάτων σας’’

Πηγή

Alobar's Place