Μάθετε τον τρόπο να ζητάτε και να ξεχνάτε.

Θα έχετε παρατηρήσει πώς όταν κάτι επιθυμείτε και κάνετε μια φευγαλέα σκέψη με την επιθυμία σας αλλά μετά την ξεχνάτε καί συνεχίζετε  να απασχολήστε και εσείς και το μυαλό σας με άλλα πράγματα , προς έκπληξή σας βλέπετε να πραγματοποιείται η επιθυμία σας. Μάλιστα συχνά θα έχετε πεί την φράση «Αχ! Αυτό πού ήθελα» ‘η « Α! αυτό επιθυμούσα και μού ήρθε», ή κάτι παρόμοιο.

Λοιπόν αυτό που έχει συμβεί στο ενδιάμεσο είναι πώς χωρίς να γνωρίζετε τον μηχανισμό η επιθυμία σας υλοποιήθηκε. Ο λόγος και ο τρόπος είναι ότι απλά την «ξεχάσατε». 

Το μυστικό είναι να μάθουμε να ξεχνάμε. 

Να εκφράζουμε την επιθυμία μας και να την ξεχνάμε. Αυτό μας συμβαίνει βέβαια σε απλά πράγματα, μικρές επιθυμίες γιατί αυτές είναι όχι πάντα άμεσης ανάγκης και τις εκφράζουμε αλλά τις βάζουμε πίσω και φεύγει ο νούς μας γρήγορα γιατί τον απασχολούν άλλα πιο έντονα και επιτακτικά προβλήματα .  Δηλαδή τις ξεχνάμε. Ο νούς όμως έχει στείλει το μήνυμα, δεν τις ξεχνά.

Τι συμβαίνει όμως σε μεγάλα προβλήματα, σε θέματα πού νοιώθουμε άμεση ανάγκη να λυθούν; Γιατί δεν έρχεται η λύση πού ζητάμε;

Λοιπόν, τά λάθη πού κάνουμε  είναι διάφορα.

 Πρώτον , δεν μπορούμε να ξεχάσουμε το πρόβλημα. Μας ταλανίζει , μας σκοτίζει. Επιμένει , κουράζει, και  μας φέρνει σαν επανάληψη τά ίδια συναισθήματα  σαν αποδοχή αυτού πού ζητάμε.

Δεύτερον, δεν σκεπτόμαστε ποια λύση θέλουμε στο πρόβλημά μας. Γιατί με την ερώτηση «Τι να κάνω;»  δεν δίνουμε καμμιά κατεύθυνση αναζήτησης λύσης  στο μορφογενετικό πεδίο υλοποίησης της επιθυμίας μας και παραμένει η επανάληψη της ερώτησης – ανησυχίας «τι να κάνω».

Τρίτον,  όταν έχουμε μια λύση και την εκφράζουμε  περιμένοντας να πραγματοποιηθεί  η επιθυμία μας αυτή, πιέζουμε και εξαναγκάζουμε  να συμβεί γρήγορα , πράγμα πού σημαίνει πώς δεν ξεκολλάει ο νούς μας από αυτήν άρα δεν την ξεχνάμε.

Εδώ πρέπει να πάρουμε το μάθημα του πώς λειτουργεί το πεδίο της υλοποίησης των σκέψεων και των λόγων μας.

Όταν ξεχνάς,  σημαίνει πώς είσαι ήρεμος, δεν πιέζεσαι και δεν πιέζεις, δεν ανησυχείς και δεν αγανακτείς, άρα ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ.  Αυτή είναι η δύναμη της πίστης.  Αυτός είναι και ο τρόπος απελευθέρωσης από τά δεσμά μας.  Όταν μάθουμε να εργαζόμαστε με αυτόν τον τρόπο θα βρούμε την δύναμή μας.  Όσο εξαρτόμαστε  από τον εγκλωβισμό των αισθήσεων της υλικής πραγματικότητας, θα είμαστε δέσμιοι  μιάς κατάστασης πού θα εξαρτώνται όλα από τους άλλους, από το σύστημα, από τον κόσμο πού έχουμε δεχθεί σαν πραγματικό, από το ματρίξ πού μας επιβάλουν.

Μάθετε λοιπόν τον τρόπο να ζητάτε και να ξεχνάτε.

Σοφία Βλάχου

Alobar's Place