Γιατί δεν έχω κανέναν δίπλα μου;

Η μοναξιά δεν είναι μια κατάσταση κατά την οποία ο άνθρωπος δεν έχει άλλους γύρω του. Είναι μια εσωτερική αποσύνδεση από τον εαυτό του που τον οδηγεί στην αποσύνδεση από τους άλλους. Μπορούμε να νιώθουμε μόνοι είτε όταν υπάρχουν είτε όταν δεν υπάρχουν άνθρωποι κοντά μας.

Βρέθηκα κάποτε σ’ ένα αρχοντικό πάρτι σ’ ένα πλουσιόσπιτο στο Χάμπτονς του Λονγκ Άιλαντ. Ήμουν ένας από τους εκατοντάδες που είχαν πάει εκεί για να κάνουν επαγγελματικές γνωριμίες. Μέσα σε μισή ώρα μ’ έπιασε μανία να φύγω. Όταν αργότερα το σκέφτηκα, κατάλαβα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να επικοινωνήσω στ’ αλήθεια με τον τρόπο που γίνονταν οι γνωριμίες και οι συζητήσεις εκεί μέσα. Ένιωθα αποσυνδεδεμένος από τον εαυτό μου και απίστευτα μόνος. Φύγαμε άρον-άρον και πήγαμε στο ξενοδοχείο με τον φίλο μου, αναστενάζοντας και οι δυο από ανακούφιση και απογοήτευση. Περιμέναμε πώς και τι αυτό το πάρτι για τις γνωριμίες, όμως το μόνο που νιώσαμε ήταν εξάντληση, άδειασμα και μοναξιά. Όλοι όσοι συνάντησα εκεί έδειχναν αγχωμένοι να γνωρίσουν τον κατάλληλο άνθρωπο για τους στόχους τους. Εγώ βυθίστηκα σε έναν κυκεώνα άγχους που το μυαλό μου αντιλήφθηκε αμέσως και το ξανακαθρέφτισε στο περιβάλλον, οπότε αυξήθηκε ραγδαία. Ο σχηματισμός σχέσεων με νόημα σε μια θάλασσα άγχους και φόβου μοιάζει σαν να προσπαθείς να δεις την αντανάκλαση σου σ’ έναν καταρράκτη: είναι, απλώς, αδύνατον.

Οι συμπεριφορές δέσμευσης έχουν μελετηθεί από ψυχολόγους και επιστήμονες του

εγκεφάλου. Αν και κάθε άτομο και κάθε κατάσταση είναι μοναδικά, υπάρχουν τρεις βασικοί τύποι: ο ασφαλής, ο αγχώδης και ο αποφευκτικός. Συχνά θα έχετε αναρωτηθεί: Γιατί διαφορετικοί άνθρωποι φτιάχνουν διαφορετικές σχέσεις; Γιατί κάποιοι συνδέονται και κάποιοι όχι; Γιατί κάποιοι παντρεύονται νέοι και άλλοι μένουν για πάντα ανύπαντροι; Γιατί κάποιοι τα πάνε τόσο καλά με τους άλλους, ενώ κάποιοι αποξενώνονται μονίμως;

Μέσα στον καθένα μας δουλεύουν διάφορες δυνάμεις που καθορίζουν τη σύνδεσή μας με τους άλλους και με την κοινωνία. Βασιζόμενοι σε επιρροές από τις σχέσεις που βιώσαμε στην παιδική και εφηβική μας ηλικία και στην πρώιμη ωριμότητά μας, σχηματοποιούμε απόψεις για το πως σχετιζόμαστε με τους άλλους, για το αν και πώς τους προσεγγίζουμε, αν αποφεύγουμε τη δέσμευση ή αν παραλύουμε. Εξελίσσουμε ο καθένας μας διαφορετικά είδη σχέσεων λόγω γονιδίων, ρυθμίσεων και εμπειριών. Οι συμπεριφορές μας βασίζονται σε κρυμμένα μονοπάτια που στην πλειονότητά τους παγιώνονται από πολύ νωρίς στο μυαλά και στην ψυχή μας.

Όμως, πριν προχωρήσουμε στις διαφορετικές συμπεριφορές, ας δούμε κάθε ένα από τα τρία είδη δέσμευσης πιο αναλυτικά. Τονίζω ότι σπάνια ένα άτομο εμφανίζει μόνο το ένα είδος. Τυπικά, όλοι μας κατέχουμε και τους τρεις τύπους ως ένα βαθμό και θα τους συζητήσουμε ώστε να καταλάβουμε πώς ο φόβος παρεμβαίνει σε κάθε δέσμευση, πώς ανταποκρίνεται ο εγκέφαλός μας και τι μπορούμε να κάνουμε.

Η ασφαλής δέσμευση

Η ασφαλής δέσμευση αναφέρεται στην ικανότητά μας, αφενός, να κάνουμε σχέσεις και, αφετέρου, να τις διατηρούμε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Παραδόξως, για να δημιουργήσουμε τέτοια δέσμευση πρέπει να αφήσουμε στην άκρη πολλές μαθημένες, συνειδητές συμπεριφορές ώστε να επιτρέψουμε στη σχέση να αναπτυχθεί απλώς και μόνο επειδή το πιστεύουμε. Η αυτονομία, η ανεξαρτησία και η αυτοπεποίθηση δημιουργούν μια ασφαλή βάση σ’ αυτές τις σχέσεις, αφού, ακόμα κι αν υπάρχουν φόβοι, δεν κυριαρχούν: τους ελέγχουμε. Έτσι, ακόμα κι ένας σοβαρός καβγάς δεν καταλήγει σε εβδομάδες απομάκρυνσης και σε φόβο χωρισμού, ούτε οι σύντροφοι ταράζονται επειδή ο ένας από τους δύο πάει διακοπές με φίλους.

Στην ασφαλή δέσμευση δεν υπάρχει ο διαρκής φόβος της εγκατάλειψης. Το άτομο θεωρεί τον εαυτό του «αρκετό» για να κρατήσει το ενδιαφέρον του άλλου. Κι αυτό δεν είναι μια στιγμιαία σκέψη ή πεποίθηση αλλά ένας βαθιά ριζωμένος τρόπος επαφής με τους άλλους. Εν μέρει πίσω από αυτό κρύβεται η ιδέα ότι η ζωή δεν αλλάζει, ότι το άτομο βρίσκεται στα καλύτερά του. Έτσι, ο εγκέφαλος σταματά να σχηματίζει νέες συνάψεις (οι συνάψεις είναι δομές μέσω των οποίων ένα χημικό ή ηλεκτρικό σήμα περνά από τον ένα νευρώνα του εγκεφάλου στον άλλο) και η προσωπική μας ανάπτυξη σταματά. Στην πραγματικότητα βέβαια αυτό δεν συμβαίνει ποτέ, άρα γιατί το νομίζουμε; Αν δεχτούμε το ρητό ότι φερόμαστε στους άλλους όπως θέλουμε να φέρονται εκείνοι σ’ εμάς, το επόμενο λογικό συμπέρασμα είναι πως, αν εμείς αλλάξουμε, φοβόμαστε ότι θα αλλάξουν και οι άλλοι. Έτσι η ασφαλής δέσμευση, βασισμένη σε μια συμβατότητα που ίσως να μην υπάρχει και στο μέλλον, κινδυνεύει να ζημιωθεί. Ωστόσο, ασφαλής δέσμευση δεν υπάρχει αν σκεφτόμαστε έτσι. Η απλή αλήθεια κάθε σχέσης είναι ότι μερικές φορές μπορούμε να βασιστούμε στους άλλους και μερικές φορές δεν μπορούμε. Ακόμα και οι αγαπημένοι μας μπορεί να μας απογοητεύσουν.
Για τα παιδιά ασφαλής σχέση σημαίνει ότι η εμπειρία της σύνδεσης με τον άλλον εσωτερικεύεται και το παιδί μπορεί ν’ ανοίξει τα φτερά του χωρίς να νιώθει ότι απειλείται από μιαν αίσθηση απώλειας. Τα είδη δέσμευσης παγιώνονται μέσα μας από τα τρία έως τα πέντε μας χρόνια. Αν το παιδί χάσει έναν γονέα ή αν ο ένας γονέας είναι απών για μεγάλο χρονικό διάστημα, η αίσθηση ασφαλούς δέσμευσης μειώνεται.
Η ασφαλής δέσμευση παρέχει επίσης τη δυνατότητα να ζήσουμε αυτό που όλοι ποθούμε: μια ζωή ξεκλείδωτη.Προσοχή όμως: δεν πρέπει να τη μπερδέψουμε με τους κραυγαλέους τύπους σχέσης όπου ο ένας κολλάει πάνω στον άλλον και όπου και οι δύο παίρνουν, συνειδητά ή ασυνείδητα, απόφαση να μην είναι ελεύθεροι και παρέχουν παρηγοριά στον σύντροφό τους λόγω φόβου. Αυτή η συμπεριφορά εμφανίζεται συχνά στην αρχή μιας σχέσης, όμως σπανιότατα αποτελεί εχέγγυο για διάρκεια. Όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε ασφαλή δέσμευση, όχι μόνο είναι απλούστερη η σχέση αλλά και η απώλειά της – σε αντίθεση με την αγχώδη που, όταν διαλύεται, προξενεί συνήθως μακροχρόνιο θρήνο.
Η ασφαλής δέσμευση εμπεριέχει την επίγνωση ότι θα έρθουν διάφορες συγκρούσεις και ότι χρειάζεται αποφασιστικότητα και αφοσίωση για να διατηρηθεί ένας δεσμός επί χρόνια. Συνήθως αυτός ο τύπος δέσμευσης χαρακτηρίζεται από την ικανότητα των συντρόφων να βάζουν τα αρνητικά στην άκρη, εστιάζοντας στα θετικά. Επίσης, σ’ αυτή τη σχέση το άτομο δεν τρομάζει από το θυμό του άλλου («Κι εσύ φοβάσαι όπως κι εγώ») και εξερευνά την οικειότητα και τα συναισθηματικά βάθη της σχέσης χωρίς προκαταλήψεις και κριτικό μάτι. Γνωρίζει εκ των προτέρων ότι οι μακροπρόθεσμες σχέσεις δεν είναι πάντα ονειρικές.
Η ασφαλής δέσμευση έρχεται όταν την περιμένουμε. Αν και οι δύο σύντροφοι το γνωρίζουν αυτό, μαθαίνουν συνεχώς κάτι καινούργιο, και σκέψεις όπως: «Ο θυμός του δε σημαίνει ότι με παρατάει», ή «Αυτή τη στιγμή δεν την αντέχω, αλλά θα περάσει το κακό, υπομονή», δε βαραίνουν ιδιαίτερα.

Αγχώδης δέσμευση

Στους περισσότερους κάτι θυμίζει αυτός ο τύπος σχέσης. Όταν δημιουργούμε αγχώδη δέσμευση, μας κυνηγά ο φόβος της απόρριψης και της εγκατάλειψης. Κάθε σχέση, κάθε απόπειρα για σχέση, συνοδεύεται από τον εσώτερο φόβο ότι θα μας απορρίψουν ή θα μας εγκαταλείψουν. Ακόμα κι αν υπάρχει ένα επίπεδο θετικής σκέψης και καμία συνειδητή αντίληψη αυτών των προβλέψεων, οι παρελθούσες εμπειρίες έχουν σχηματίσει μονοπάτια στον εγκέφαλο που ξυπνούν σε κάθε νέα απόπειρα και ενεργοποιούν παλιούς φόβους. Τα μονοπάτια αυτά είναι βαθιά και ασυνείδητα, σε άμεση επαφή με τα κυκλώματα φόβου στον εγκέφαλο.
Συχνά οι καβγάδες προέρχονται από την αγχώδη δέσμευση του ζευγαριού. Έχετε προσέξει ότι ξεκινάτε καβγά επειδή ο αγαπημένος σας φεύγει ταξίδι, ή όταν είναι απασχολημένος με τη δουλειά του και δεν σας δείχνει ενδιαφέρον; Έχετε προσέξει ότι τα ζευγάρια μαλώνουν περισσότερο όταν γερνούν; Σε κάθε μια από αυτές τις περιστάσεις, υπάρχει φόβος ή άγχος ότι ο άλλος μάς εγκαταλείπει, οπότε το αγχώδες άτομο απορυθμίζεται και απορυθμίζει τον σύντροφό του με το διανοητικό καθρέφτισμα. Μοιάζει με την αντίδραση μπροστά στο θάνατο: όποτε ο αγαπημένος φεύγει, ζούμε έναν μικρό θάνατο. Αν δεν έχουμε σταθερές βάσεις μέσα μας, η αναχώρηση του άλλου προξενεί κατάρρευση και πανικό. Ο φόβος αποσυντονίζει την ικανότητά μας για σταθερή και ουσιαστική σχέση, εν μέρει επειδή μπερδεύει και την εικόνα που έχουμε για εμάς.
Η αγχώδης δέσμευση εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους: καβγαδίζουμε επειδή το αγαπημένο πρόσωπο πάει ταξίδι, ή επειδή η γραμματέας του συντρόφου μας είναι όμορφη, ή όταν επανεμφανίζεται ένας πρώην εραστής. Σε κάθε περίσταση απειλείται η ασφάλειά μας και γεμίζουμε άγχος. Το πιο μεγάλο πρόβλημα προκύπτει από το γεγονός ότι σπανίως γνωρίζουμε ότι δημιουργούμε αγχώδεις σχέσεις. Έχω ακούσει τις πιο απίθανες δικαιολογίες χωρισμού εξαιτίας του άγχους. Όταν είναι συνειδητό, τα άτομα βρίσκονται συνεχώς στην «τσίτα», περιμένοντας την προβλεπόμενη απώλεια. Και πάλι, ακριβώς αυτό που φοβάται κανείς γίνεται πραγματικότητα επειδή καταλαμβάνει το επίκεντρο της σχέσης. «Δε θέλω να χωρίσω όπως οι γονείς μου», λέει κάποιος και φυσικά χωρίζει επειδή ακριβώς το άγχος τού απαγορεύει τη φύση της σχέσης του.
Δεν υπάρχει σχέση που να είναι εντελώς χάλια. Όμως ακούω καμπανάκια κινδύνου σε κάποιες περιπτώσεις. Για παράδειγμα, αν το ζευγάρι έχει πολύ μεγάλη διαφορά ηλικίας, γεννιέται άγχος αλλά και απορίες. Μήπως ο μεγαλύτερος σύντροφος έχει άγχος για τα γηρατειά και το θάνατο και προσπαθεί να το ξεπεράσει κάνοντας δεσμό με κάποια πολύ μικρότερή του; Μήπως η νέα κοπέλα φοβάται ότι χάνει τους γονείς της και γι’ αυτό συνδέεται με έναν συνομήλικό τους; Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπάρχουν διαφορές ηλικίας. Απλώς σημαίνει ότι, αν κατανοήσουμε το άγχος, βοηθάμε τη σχέση να πάψει να προβάλλει το παρελθόν σαν καθρέφτη και να έρθει στο εδώ και τώρα. Έτσι, αντί να κοιτά ο νεώτερος τον μεγαλύτερο σαν γονέα, θα καταφέρει να τον δει σαν εραστή και να μην κάνει μεταβίβαση. (Μεταβίβαση σημαίνει ότι σχετίζεσαι με κάποιον επειδή σου θυμίζει ασυνείδητα ένα πρόσωπο του παρελθόντος, ή φέρεσαι με κάποιον τρόπο σε έναν άνθρωπο ενώ στην πραγματικότητα συνεχίζεις μια ατέλειωτη συζήτηση με πρόσωπα από το παρελθόν σου).
Μια άλλη κατάσταση που έχω συναντήσει συχνά στη δουλειά μου είναι παντρεμένοι με εξωσυζυγικές σχέσεις. Το κάνουν επειδή φοβούνται ότι θα χάσουν τον έλεγχο αν αφοσιωθούν ολοκληρωτικά στο γάμο τους; Αγχώνονται ότι ο σύζυγος θα τους εγκαταλείψει κι έτσι εγκαταλείπουν πρώτοι; Πώς διαχέεται το άγχος στην υπόλοιπη ζωή τους; Μπορούν αν αφοσιωθούν στη δουλειά τους ή μήπως βυθίζονται απόλυτα, πάλι από το φόβο ότι θα χάσουν τον έλεγχο; Ωστόσο, μη βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα πριν καταλάβουμε τις αιτίες αυτών των συμπεριφορών. Οι απόψεις μας περί σωστού και λάθους βασίζονται κυρίως σε όσα νομίζουμε ότι θα μας πληγώσουν. Αν φοβόμαστε ότι θα χάσουμε κάποιον, είναι λογικό να θέλουμε να διώξουμε αυτό το άγχος. Για κάποιους λόγους η λύση είναι να παρατήσουν τον άνθρωπο που φοβούνται ότι θα τους εγκαταλείψει. Για άλλους η λύση είναι να καταλάβουν πώς μπορεί οι ίδιοι να προξενούν την απώλεια και να δράσουν πριν συμβεί, ή να κατανοήσουν πως οι φοβίες τους θα συνεχίσουν να δημιουργούν παρεμφερείς σχέσεις και στο μέλλον, εκτός κι αν τολμήσουν να τις δουν κατάματα.
Οι αγχώδεις σχέσεις είναι εξαιρετικά ασταθείς. Συνήθως ο ένας σύντροφος κάνει υπερβολές επίτηδες για να τσεκάρει τον άλλον. Πάντως οι αγχώδεις δεσμεύσεις μπορούν να μετατραπούν σε ασφαλείς, αν αποδεχτούμε ότι θα ζούμε με κάποιο βαθμό ανασφάλειας που συχνά ωφελεί καθώς κρύβει και την περιέργεια για το καινούργιο. Εξάλλου, ζει πραγματικά μόνο όποιος πιστεύει ότι μπορεί να εξελίσσεται, όποιος νιώθει βαθιά μέσα του τη γοητεία της εξερεύνησης.
Το άγχος εμφανίζεται συνήθως όταν ο ένας αισθάνεται ότι απομακρύνεται από τον σύντροφό του γιατί είναι αφηρημένος, ή εάν αρχίζει αν κερδίζει περισσότερα χρήματα, ή όταν υιοθετεί ένα διαφορετικό τρόπο ζωής, ή εάν αποκτά νέους φίλους. Παρόμοιες αλλαγές μπορεί να εξελιχθούν σε πολύ ανησυχητικές ακόμα κι όταν μοιάζουν ανόητες, επειδή όλοι ξέρουμε πόσο μεταβατικές είναι οι σχέσεις. Οι περισσότεροι έχουμε νιώσει ότι δε θα χάσουμε ποτέ τον σύντροφό μας και ξάφνου μας τραβάει το χαλί κάτω απ’ τα πόδια και καταρρακωνόμαστε. Αυτή η εμπειρία αρκεί για να φοβόμαστε ότι το ίδιο θα συμβεί και στην επόμενη σχέση, οπότε νιώθουμε διαρκές άγχος. Αυτού του είδους η ένταση μπορεί να αποβεί καταστροφική, εκτός κι αν είναι και οι δύο σύντροφοι ανασφαλείς και δέχονται τον έλεγχο – όμως παράλληλα δημιουργείται μια αίσθηση «φυλάκισης» σε φαύλους κύκλους που όλο και αυξάνεται, άρα πάλι διαλύεται η σχέση.
Είναι εύκολο να αντιμετωπιστεί η αγχώδης δέσμευση όταν γίνεται συνειδητή και διανοητικά προσβάσιμη με την ψυχοθεραπεία. Όταν όμως το άτομο εξωτερικά δείχνει ήρεμο ενώ εσωτερικά βράζει, παίρνοντας λανθασμένες αποφάσεις, χρειάζεται πολύς καιρός ώστε να διαχειριστεί το άγχος που έκρυβε τόσα χρόνια.

Αποφευκτική δέσμευση

Σ’ αυτή την περίπτωση αποφεύγουμε εντελώς τις δεσμεύσεις επειδή νιώθουμε να απειλούμαστε υπερβολικά από το άγχος. Αντί να αποφεύγουμε μόνο το άγχος, αρνούμαστε κάθε σχέση. Οι αποφευκτικοί γενικά φοβούνται τις δεσμεύσεις περισσότερο από την αποστασιοποίηση μέσα στη σχέση γιατί αυτή είναι η άμυνά τους, ενώ η αποστασιοποίηση μπορεί μερικές φορές να είναι και παράγωγο μιας ασφαλούς σχέσης.
Όσοι έχουν αυτό το πρόβλημα κρατούν αποστάσεις από τους άλλους και ισχυρίζονται ότι θέλουν την ανεξαρτησία τους. Φοβούνται πως αν δεθούν θα αποκαλυφθεί η ανάγκη τους για συναισθηματική δέσμευση. Στην εποχή μας αυτή η κατάσταση είναι συνηθισμένη: «Κάνε τον άνετο, μη δείξεις ενδιαφέρον και σε πάρει για απελπισμένο». Τέτοιες φράσεις ακούγονται καθημερινά. Όμως αυτό είναι μόνο η αρχή. Όταν κάποιος μαζέψει αρκετές απορρίψεις βιώνει τις σχέσεις του με άγχος, σταδιακά θα φτάσει να αντιμετωπίζει προκαταβολικά κάθε σχέση σαν δυσάρεστη και τελικά θα τις αποφεύγει εντελώς. Είναι όπως όταν διαπιστώνουμε ότι κάποια τροφή μας πειράζει – δεν πρόκειται να την ξαναφάμε ποτέ. Το ίδιο συμβαίνει και στις σχέσεις: όποιος αποφεύγει τη δέσμευση, στην ουσία αποφεύγει τα δυσάρεστα συναισθήματα και το άγχος.

Ως αποτέλεσμα, συχνά εμφανίζονται άλλες μορφές άγχους και φοβίες, όπως ο φόβος της μοναξιάς, ο φόβος του μοναχικού θανάτου και ο φόβος της ανούσιας ζωής. Η αποφευκτική τάση εμφανίζεται σε ανθρώπους που βίωσαν ένα βαρύ σοκ, όπως ο θάνατος ενός εραστή ή ενός φίλου. Σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί το άτομο να ζήσει σε ηθελημένη απομόνωση ή να έχει μόνο «παρέα» σαν υποκατάστατο της πραγματικής δέσμευσης. Η διαφορά μεταξύ των δύο είναι ότι στην παρέα οι άνθρωποι βρίσκονται μεν, αλλά κρατώντας αποστάσεις. Η σχέση στην παρέα κατατρύχεται από το φόβο της μοναξιάς, δεν αναλαμβάνουμε την ευθύνη και το ρίσκο να προχωρήσουμε σε δεσμό.
Κατά βάθος, η αποφευκτική δέσμευση είναι ένας τρόπος να αποφύγει κανείς την απώλεια. Καθώς ο θάνατος είναι η μοίρα όλων μας, η αποφευκτική δέσμευση εμπεριέχει αυτό το γεγονός. Δηλαδή ο άνθρωπος σκέφτεται: «Αφού έτσι κι αλλιώς θα χάσουμε ο ένας τον άλλον, γιατί να δεσμευτώ;» Επιπλέον, η μοναχική ζωή είναι μια μέθοδος για μάξιμουμ έλεγχο, αφού έτσι συγκεντρωνόμαστε στον εαυτό μας. Και που είναι το κακό, θα ρωτήσετε. Θα το συζητήσω λίγο παρακάτω. Καθώς η κοινωνία επικεντρώνεται όλο και περισσότερο στη δουλειά, όλοι και περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν την αποφευκτική σχέση ή την απόλυτη μοναξιά και ακριβώς γι’ αυτό φτάσαμε να πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Η εκλογίκευση της αποχής από τη σχέση προέρχεται ακριβώς από την πίστη στην αποφυγή.
Όμως πάντα υπάρχει δυσφορία στη μοναξιά, και η ανάγκη να κατανοήσουμε τι συμβαίνει. Έχω δει πολλές φορές στη δουλειά μου ανθρώπους που βιώνουν συστηματικά απογοήτευση από τις σχέσεις τους. Συχνά επιλέγουν να περάσουν ένα μεγάλο διάστημα ολομόναχοι επειδή έχουν ηττηθεί από τις εμπειρίες τους. Τους αρέσει ίσως το κυνήγι, ακόμα και το ζευγάρωμα, όμως νιώθουν παγιδευμένοι στην ιδέα της πραγματικής δέσμευσης. Παρόμοια συμπεριφορά εμφανίζουν και οι διαζευγμένοι. Είναι ικανοί να κάνουν τα πάντα για ν’ αποφύγουν έναν δεύτερο γάμο επειδή θέλουν να αποφύγουν τα αρνητικά συναισθήματα που συσχέτισαν με την έννοια «γάμος».
Η αποφευκτική δέσμευση, όπως και η αγχώδης, είναι πηγή και αποτέλεσμα βαθύτατης μοναξιάς. Και οι δύο αποτελούν ανασφαλείς τύπους σχέσης που έχουν σοβαρές σωματικές και ψυχολογικές παρενέργειες. Όμως πώς σχετίζεται ο φόβος με τις ανασφαλείς δεσμεύσεις και ποιες είναι οι συνέπειές του;

Ωκυτοκίνη:
Σύνδεση φόβου και εμπιστοσύνης

Οι φόβοι της εγκατάλειψης και της απόρριψης κρύβουν την ουσιαστική ανικανότητα να πιστέψουμε ότι όλα θα πάνε καλά. Ο φόβος και η εμπιστοσύνη έχουν άμεση σχέση, και πρόσφατες έρευνες της βιολογίας του εγκεφάλου έριξαν περισσότερο φως στο ζήτημα. Το κλειδί είναι ότι για να δεσμευτούμε με ασφάλεια χρειαζόμαστε λίγο φόβο και για να φοβόμαστε λιγότερο πρέπει να εμπιστευόμαστε περισσότερο. Πρόκειται άραγε για μια ανόητη ιδέα; Ή μήπως βασίζεται στη βιολογία;

Πρόσφατες έρευνες θεωρούν την ωκυτοκίνη ως την ορμόνη της εμπιστοσύνης (συχνά, αποκαλείται και «ορμόνη της αγάπης»). Όση περισσότερη υπάρχει στους υποδοχείς, τόσο περισσότερη εμπιστοσύνη διαθέτουμε. Στοιχεία για το ρόλο της ωκυτοκίνης στις ανθρώπινες σχέσεις βρέθηκαν αρχικά σε μελέτες με ζώα. Διαπιστώθηκε ότι η ωκυτοκίνη είναι ουσιαστική για το χτίσιμο της φωλιάς και την επιβίωση των νεογέννητων σε ποντίκια, για την αποδοχή των μικρών στα πρόβατα και για τους δεσμούς των ενήλικων αρουραίων των αγρών. Όλες αυτές οι «οικογενειακές» σχέσεις προϋποθέτουν υψηλό βαθμό ασφαλούς δέσμευσης, γι’ αυτό οι ερευνητές έστρεψαν το ενδιαφέρον τους στους ανθρώπους για να δουν αν υπάρχει ο ίδιος συσχετισμός. Επίσης, δεδομένου του ρόλου της ωκυτοκίνης στην κοινωνική αναγνώριση και στην επιθετικότητα στα ζώα, το επόμενο βήμα της επιστήμης ήταν να εξεταστεί ο ρόλος της και στους ανθρώπους.
Οι αρχικές παρατηρήσεις περιλαμβάνουν τα ήδη γνωστά στοιχεία για το ρόλο της ωκυτοκίνης στην εξαγωγή μητρικού γάλακτος κατά το θηλασμό και στη διόγκωση της μήτρας κατά τη γέννα. Επιπλέον ήταν ήδη γνωστό ότι και οι γυναίκες και οι άντρες απελευθερώνουν ωκυτοκίνη κατά τον οργασμό. Η διαπίστωση ότι η ορμόνη εκλύεται όταν «δένει» κάποια σχέση έκανε τους επιστήμονες να προχωρήσουν στην υπόθεση ότι σχετίζεται με την εμπιστοσύνη. Όμως πως μπορούσαν να τη συνδέσουν με τους ανθρώπινους δεσμούς;

Το 2005 δημοσιεύτηκε μία μελέτη στο επιστημονικό περιοδικό Nature, κατά την οποία, όταν έδωσαν σε ανθρώπους ωκυτοκίνη, αυξανόταν η ικανότητά τους για εμπιστοσύνη. Για την ακρίβεια, οι μετρήσεις έδειξαν ότι η αυξημένη εμπιστοσύνη δεν αντιστοιχούσε σε αποδοχή κινδύνων, αλλά σε ετοιμότητα και δεκτικότητα σε συναισθηματικό ρίσκο. Τα στοιχεία έδειξαν για πρώτη φορά ότι η ικανότητα για δεσμούς επηρεάζεται από την ορμόνη και ότι, κατά πάσα πιθανότητα, αν θέλαμε να δημιουργήσουμε ασφαλείς σχέσεις, πρέπει να αυξήσουμε την ωκυτοκίνη μας, ανεξαρτήτως φύλου.
Μετά από αυτή τη μελέτη, ακολούθησαν πολλές άλλες που επιβεβαίωσαν ότι διάφορες δυσκολίες στις κοινωνικές σχέσεις οφείλονται στη μειωμένη ωκυτοκίνη. Μία μελέτη διαπίστωσε ότι οι γυναίκες που έχουν ιστορικό βάρβαρης μεταχείρισης έχουν λιγότερη ωκυτοκίνη στον εγκεφαλονωτιαίο μυελό (που συνδέεται με το εγκεφαλικό υγρό), ενώ σε μιαν άλλη βρέθηκε ότι τα χαμηλά επίπεδα ωκυτοκίνης συνδέονται με την κοινωνική απόσυρση και την απομόνωση στους σχιζοφρενείς. Επίσης, η χαμηλή ωκυτοκίνη θεωρείται ύποπτη για την κοινωνική μόνωση των αυτιστικών. Μια άλλη ομάδα ερευνητών μελέτησε κατά πόσο η παροχή της ορμόνης ή του πλασέμπο παρήγε διαφορετική απόκριση σε μια κατάσταση παραβίασης εμπιστοσύνης. Βρήκαν ότι η συμπεριφορά όσων είχαν πάρει ωκυτοκίνη δεν άλλαξε όταν έγινε παραβίαση της εμπιστοσύνης τους, ενώ όσοι είχαν πάρει πλασέμπο όντως άλλαξαν. Μάλλον αυτό εξηγεί γιατί μερικοί αδιαφορούν μπροστά στα δύσκολα: υπερβολική δόση ωκυτοκίνης! Η ωκυτοκίνη μάς κάνει όντως να κοιτάζουμε τους άλλους στα μάτια και, όταν το κάνουμε, αυξάνουμε την εμπιστοσύνη και τη σύνδεσή μας. Όταν δύο άνθρωποι κοιτάζονται στα μάτια, αυξάνουν τα επίπεδα της ωκυτοκίνης τους: είναι γεγονός.

Επίσης αξίζει να σημειώσουμε ότι αρκεί ακόμα και η πρόθεση να εμπιστευτούμε για να αυξήσουμε την ωκυτοκίνη μας. Ένα πείραμα εξέτασε ένα σενάριο κατά το οποίο ανάμεσα σε μια ομάδα ανθρώπων κάποιοι έπαιρναν χρήματα από κάποιον άλλον. Βρέθηκε πως η ωκυτοκίνη ανέβηκε σε όσους ήξεραν ότι τα χρήματα ήταν μια κίνηση εμπιστοσύνης και έγκρισης, ενώ όσοι πήραν χρήματα χωρίς να ξέρουν γιατί δεν ανέβασαν την ορμόνη. Αυτό δείχνει ότι τα υψηλά επίπεδα ωκυτοκίνης σχετίζονται με την εμπιστοσύνη.

Όλο και περισσότερες έρευνες συνδέουν την ωκυτοκίνη με την εμπιστοσύνη, όμως ποια είναι η σχέση της με το φόβο και πώς μπορούμε να συνδέσουμε τις θετικές επιδράσεις της με τη μείωση του φόβου; Οι επιστήμονες άρχισαν να ερευνούν πώς επηρεάζει την εγκεφαλική λειτουργία, και αρκετές μελέτες έδωσαν συναρπαστικά ευρήματα. Μια από τις πιο σημαντικές εξέτασε αν η ωκυτοκίνη διαφοροποιείται από το πλασέμπο στην ενεργοποίηση περιοχών του εγκεφάλου. Διαπιστώθηκε ότι η ωκυτοκίνη μειώνει αισθητά την ενεργοποίηση της αμυγδαλής. (Η αμυγδαλή βρίσκεται στο κέντρο του εγκεφάλου, λειτουργεί σαν ανιχνευτής κινδύνου, είναι υπερευαίσθητη και ενεργοποιείται αυτομάτως, εκεί επικεντρώνονται όλοι οι μηχανισμοί του εγκεφάλου που σχετίζονται με το φόβο) Τώρα οι συσχετισμοί γίνονται πιο σαφείς: ο φόβος ξυπνάει την αμυγδαλή και διακόπτει τους δεσμούς των ανθρώπων· η ωκυτοκίνη νανουρίζει την αμυγδαλή και διευκολύνει τους δεσμούς, άρα ο φόβος και η ωκυτοκίνη είναι αντίπαλοι.

Αν η ωκυτοκίνη μειώνει την ενεργοποίηση της αμυγδαλής και αυξάνει την εμπιστοσύνη, για να μειώσουμε τους φόβους μας (και τις εκκρίσεις της αμυγδαλής) πρέπει να εκτεθούμε σε καταστάσεις όπου θα εμπιστευόμαστε τους άλλους και θα μας εμπιστεύονται και εκείνοι. Οπότε πρέπει να υποθέσουμε ότι οι ανθρώπινοι δεσμοί λειτουργούν ανασταλτικά στην υπερδραστήρια αμυγδαλή και ότι αυτό ακριβώς συνιστά ένα ακόμα ισχυρό κίνητρο για σχηματισμό ασφαλών δεσμών άρα και παραγωγή ωκυτοκίνης.

Για μερικούς η εμπιστοσύνη είναι δύσκολη υπόθεση, ειδικά αν μας έχουν προδώσει επανειλημμένα. Όμως τι συμβαίνει; Φταίνε οι πληγές της προδοσίας για το γεγονός ότι δεν εμπιστευόμαστε ή μήπως η έλλειψη εμπιστοσύνης φέρνει την προδοσία; Φαύλος κύκλος; Και πως μπορούμε να τον σπάσουμε; Η έρευνα έδειξε πως, όταν κάποιος έχει μια αυτοματοποιημένη αρνητική αντίδραση, η παροχή ωκυτοκίνης μπορεί να την αντιστρέψει μειώνοντας παράλληλα την ενεργοποίηση της αμυγδαλής. Οπότε, η ωκυτοκίνη μπορεί να σταματήσει τη ρύθμιση του φόβου. Πώς όμως αυξάνουμε το επίπεδό της για να σταματήσουμε τη ρύθμιση; Με το να βρισκόμαστε με ανθρώπους που εμπιστευόμαστε και μας εμπιστεύονται, καθώς έτσι αυξάνουμε τη δική μας ωκυτοκίνη και μειώνουμε την ενέργεια στα κυκλώματα του φόβου.

Από το βιβλίο του Σρινιβασάν Σ. Πιλέι με ελληνικό τίτλο: “Νικήστε τους φόβους σας”, εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ
Ο αγγλικός τίτλος του πρωτότυπου είναι: “Life Unlocked” (“Ξεκλείδωτη ζωή”).

Πηγή

Alobar's Place

Read more »

Η ανταλλαγή της ενέργειας

ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΓΕΝΝΙΕΣΤΕ ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΟΝΤΟΤΗΤΑ μέσα στο Όνειρο του Πλανήτη, η ζωή σας στρέφεται γύρω από άλλους ανθρώπους. Αδιάκοπα συναλλάσσεστε και ανταλλάσσετε, ενέργεια με άλλους, χρησιμεύοντας ως" καθρέφτης’’ για να βλέπουν τον εαυτό τους, ενώ οι άλλοι γίνονται καθρέφτες για σας. Η ανταλλαγή της ενέργειας είναι το θεμέλιο για το παραμόνεμα, και οι καθρέφτες φωτίζουν και καθοδηγούν αυτό που εσείς παραμονεύετε.

 Ο σκοπός σας είναι να είστε παρών κάθε στιγμή για τον κύκλο της ψυχής σας, που είναι μια πορεία η οποία περιλαμβάνει χιλιάδες βίους.

 Το κάθε τι που συμβαίνει, η κάθε κατάσταση που σας παρουσιάζεται στον βίο σας αυτό, έχει υπάρξει και σε προηγούμενους βίους, και κάθε περιβάλλον, με τα δέντρα του, τις πέτρες του, τα κτίρια του και τους ανθρώπους του υπήρξε μέρος της ζωής σας σε προηγούμενους βίους. Κάθε τι στη ζωή σας είναι ένας καθρέφτης που σας εμφανίζεται ξανά για να δείτε πώς θα δράσετε ή πώς θα αντιδράσετε, στον σημερινό σας βίο, και έτσι σας παρέχει μια ευκαιρία για πνευματική εξέλιξη. Κάθε τι στη ζωή σας είναι αντανάκλαση του εαυτού σας. Κάθε, τι που βλέπετε γύρω σας προέρχεται μόνο από τα δικά σας μάτια, από τις δικές σας αντιλήψεις και από τα δικά σας συναισθήματα. Όποια και αν είναι τα συναισθήματά σας, είναι δικά σας και μόνο δικά σας, όχι του διπλανού σας. Δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να σας κάνει να νιώθετε ό,τι νιώθετε, και να αντιδράτε όπως αντιδράτε. Μπορεί να κουνάτε το δάχτυλο σας σε άλλους και να λέτε ότι είναι θυμωμένοι ή ότι σας βγάζουν από τα ρούχα σας, η αλήθεια, όμως, είναι ότι τα συναισθήματά σας αναφέρονται σε σας, και οι καθρέφτες απλά σας επιστρέφουν τα συναισθήματά σας αντανακλώντας τα. Όταν βλέπετε τον εαυτό σας στον καθρέφτη που χτενίζεστε, δεν σας χτενίζει ο καθρέφτης. Εσείς χτενίζεστε και ο καθρέφτης αντανακλά αυτή την κίνηση. Κάθε τι στη ζωή σας σάς επιστρέφει αντανακλαστικά τον τρόπο που βλέπετε εσείς τη ζωή σας και το πώς παρουσιάζεστε στον κόσμο.

 Δεν υπάρχει συναλλαγή χωρίς καθρέφτες. Αυτό που δεν σας αρέσει στον προϊστάμενο, στον διευθυντή σας είναι αυτό που δεν σας αρέσει σε σας, και επειδή για κάποιο λόγο πρέπει να βρίσκεστε μαζί εσείς και το αφεντικό σας, γι' αυτό και εσείς είστε σε αυτή τη σχέση μ' εκείνον. Κατά κάποιο τρόπο υπάρχει ένα συγκρότημα από δυναμικές καταστάσεις, ένα πρότυπο από συναλλαγές που προέρχεται από προηγούμενους βίους και που θα πρέπει να ξεκαθαριστεί ανάμεσα στους δύο σας. Κάθε κατάσταση της ζωής σας περιέχει κάτι που θα πρέπει να το εξετάσετε με προσοχή. Το κλειδί εδώ είναι να έχετε αρκετή επίγνωση ώστε να μην σας γαντζώσουν τα ενεργειακά πεδία των άλλων. Το να μην γαντζώνεστε σημαίνει να μην αντιδράτε στις καταστάσεις της ζωής, αλλά για να το πετύχετε αυτό απαιτείται επίγνωση και πληρότητα με τον εαυτό σας. Αν αγκιστρωθείτε και αντιδράτε απέναντι στους άλλους, τα συναισθηματικά πρότυπα θα εξακολουθούν να εμφανίζονται από βίωμα σε βίωμα, και από εμπειρία σε εμπειρία, τόσο στο σημερινό βίο, όσο και στους μελλοντικούς.

Θυμηθείτε τι έγινε την τελευταία φορά που το αφεντικό σας, ή κάποιο άλλο σημαντικό πρόσωπο σας μίλησε άσχημα. Μήπως η αντίδρασή σας ήταν όπως ήταν συνήθως σε προηγούμενες ζωές; Μήπως δηλαδή καθίσατε ήσυχα σε κάποια άκρη και τα βάλατε με τον εαυτό σας κατηγορώντας τον; "Η είχατε την επίγνωση να μετατοπίσετε την αντίδρασή σας και να δώσετε χώρο στην ωρίμανση της

ψυχής σας, ανοίγοντας το στόμα σας και ρωτώντας, χωρίς εμπάθεια στη φωνή σας, γιατί σας φέρονταν παράλογα; Αν δεν αντιδράσατε και μείνατε αποταυτισμένοι, ήσασταν κύριος του εαυτού σας, και όταν είστε κύριος του εαυτού σας, τον ερωτεύεστε.  Είστε ευγενικοί, έχετε αρκετή επίγνωση ώστε να μετακινηθείτε πέρα από οποιαδήποτε κατάσταση σας προκύπτει, και να μην πείτε ή να μην κάνετε κάτι που δεν σας αρέσει. Μπορείτε να είστε μέσα στην κατάσταση αυτή και να εκφράζετε την αλήθεια σας, και να είστε ισορροπημένοι. Όταν είστε κύριος του εαυτού σας καθαρίζετε τους καθρέφτες που παρουσιάζονται στη ζωή σας.

Όταν έχετε γίνει Πολεμιστής, η τάση σας θα είναι να καθαρίσετε τον καθρέφτη της ζωής σας, με άλλα λόγια τον καθρέφτη της ψυχής σας, και η διαδικασία αυτή ξεκινάει όταν γίνεστε ο Κριτής ή το Θύμα, και ανακαλύπτετε ότι ζείτε με τις πεποιθήσεις και τις συμφωνίες που σας έχουν φορτώσει. Όμως θα πρέπει να βιώσετε αυτές τις συμφωνίες, ώστε να αρχίσετε να μετατοπίζεστε και να καθαρίζετε τον καθρέφτη. Κάθε εμπειρία που είχατε σε άλλους βίους σας εμφανίζεται τώρα, στην παρούσα ζωή, ξανά και ξανά, μέχρι να είναι ξεκάθαρη στον καθρέφτη, και εσείς είστε ικανοποιημένοι μ' αυτήν, και γαλήνιοι, πράγμα που σημαίνει ότι δεν σας προκαλεί καμιά αντίδραση.

Αντίθετα νιώθετε πια αγάπη και σεβασμό για τον εαυτό σας, "οπότε και γίνεστε καθρέφτης αγάπης και σεβασμού για όλους εκείνους που εμφανίζονται μπροστά σας, ακόμα και για αλκοολικούς, πόρνες και φονιάδες. Σε οτιδήποτε σας φέρνει σε κάθε στιγμή η ζωή, εσείς βρίσκετε γαλήνη.

 Ο σκοπός του βίου σας είναι η ψυχή σας, αλλά όλα τα πράγματα της ζωής δεν σας μαθαίνουν πώς να έχετε επίγνωση της ψυχής σας. Η ζωή σας μαθαίνει να συνειδητοποιείτε το πόσο έξυπνοι είστε και ποιο είναι το επαγγελματικό σας επίπεδο. Σύμφωνοι, είναι καλό να ζείτε τη ζωή σας στο έπακρον και να έχετε αφθονία σε όλα. Αλλά δεν σας χρειάζεται να είστε το θύμα, κατάσταση που σας επιβάλλεται όταν θέλετε τα πάντα, επειδή λυπάστε τον εαυτό σας και θέλετε να σας σέβεται όλος ο κόσμος. Όλα είναι στη διάθεσή σας εφόσον σέβεστε τον εαυτό σας.

 Ο Εντουάρντο είχε δεχτεί τη συμφωνία ότι τα άτομα από το άλλο πολιτισμικό περιβάλλον θα ήταν πάντα καλύτερά του, και έτσι ήταν υποχρεωμένος να δουλεύει πολύ περισσότερο, ώστε να προσπαθήσει να ξεπεράσει αυτή την πεποίθηση. Το βίωμα της υπεροχής των ατόμων της άλλης κουλτούρας το είχε βιώσει σε προηγούμενη ζωή του, οπότε κάθε άτομο που πήρε μέρος σε εκείνη την προηγούμενη ζωή το ξαναβρήκε μπροστά του πάλι μέσα στο Όνειρο της τωρινής ζωής του. Ο καθρέφτης του αντανάκλασε τον μεγαλύτερο φόβο του, αυτόν που του έλεγε ότι τα μέλη εκείνης της άλλης κουλτούρας δούλευαν σκληρότερα και πάντα κέρδιζαν ό,τι ήθελαν. Ο Εντουάρντο έπρεπε να αντικρίσει κατάματα το φόβο του χάνοντας την προαγωγή του υπέρ ενός τέτοιου ανθρώπου. Πίστευε ότι δεν ήταν αρκετά άξιος, και έπρεπε να νιώσει όλα τα σχετικά συναισθήματα ώστε να φτάσει στην πραγματικότητα που λέει πως οτιδήποτε δεν του άρεσε και επέκρινε στο άτομο εκείνο ήταν ακριβώς αυτό που αποδοκίμαζε και για το οποίο κατέκρινε τον εαυτό του.

Η Ανταλλαγή της Ενέργειας

 Τα πάντα στη ζωή είναι μια μορφή ενέργειας που έχει τη δική της ιδιαίτερη ακτίνα φωτός η οποία προέρχεται από την Πηγή, που μερικοί αποκαλούν Θεό. Δέντρα, φυτά, βράχια, ψάρια, πουλιά, έντομα, ζώα, άνθρωποι κ.ο.κ., όλα διαθέτουν μοναδικές ακτίνες φωτός. Η δική σας ενεργειακή μορφή έχει σχήμα ωοειδές, επειδή είστε άνθρωποι, και το ποσό της ενέργειάς σας προσδιορίζει το μέγεθος του πεδίου αυτού. Όσο περισσότερη ενέργεια διαθέτετε, τόσο πιο πολλή θα είναι η επίγνωση σας. Η επίγνωση σας βοηθά να αναλάβετε την ευθύνη για τη μεταμόρφωση κάθε δραστηριότητας στη ζωή, πράγμα που επαυξάνει το ενεργειακό σας πεδίο. Ως πολεμιστής εργάζεστε για τη βελτίωση της επίγνωσής σας με την ανάκτηση της ενέργειας που χάνετε σε κάθε ανταλλαγή.

 Σε κάθε στιγμή της ζωής κάνετε ανταλλαγές ενέργειας μέσω της αναπνοής σας, που είναι ενέργεια, και μέσω των δραστηριοτήτων σας. Όταν τρώτε ένα μήλο, ανταλλάσσετε ενέργεια ανάμεσα στην τροφή και στο σώμα σας. Όταν τραγουδάτε, ανταλλάσσετε ενέργεια με ήχο που παράγεται από την αναπνοή της ζωής, και με το σώμα σας. Όταν συναλλάσσεστε με άλλους, κάνετε ενεργειακή ανταλλαγή με την αναπνοή σας, με τη δύναμη των λόγων σας και με τις πράξεις σας. Αν ρίξετε μια ματιά στη γυναίκα που καθαρίζει το γραφείο στη δουλειά σας, και με αυτή κάνετε ενεργειακή ανταλλαγή` η ενέργειά της γίνεται μέρος της δικής σας ενέργειας, και αντίστροφα. Όμως, όταν αγκιστρώνεστε μέσα στο ενεργειακό πεδίο κάποιου άλλου μέσω μιας συναισθηματικής αντίδρασης και συναλλαγής, τότε υπάρχει απώλεια ενέργειας"  Ας υποθέσουμε ότι είστε η σύζυγος που καυγαδίζει με τον άντρα της. Η πράξη του καυγά αποτελεί ενεργειακή ανταλλαγή δια της αναπνοής σας και της δύναμης των λόγων σας. Ο καθένας σας ξεστομίζει βαριές κουβέντες στον άλλο. Ο καυγάς οφείλεται στην εξοικείωση με το σύστημα πεποιθήσεων που σας υπαγορεύει πώς θα πρέπει να είναι οι σχέσεις σας, πράγμα που σας κάνει να έχετε κάποιες προσδοκίες ο ένας απ' τον άλλο, και όταν οι προσδοκίες αυτές δεν ικανοποιούνται, μαλώνετε. Αν τώρα, για παράδειγμα, εσείς που είστε η σύζυγος δεν έχετε έτοιμο το τραπέζι όταν ο άντρας σας επιστρέφει από τη δουλειά του, εκείνος θυμώνει και αρχίζει να καυγαδίζει με σας. Μέσα στο μυαλό του καθενός σας, η εξοικείωση παράγει συναισθήματα, και αυτό, γίνεται εξαιτίας των συμφωνιών που είναι μέσα σας από τότε που σας δόθηκαν.

 Η συμφωνία που κουβαλάει μαζί του ο άντρας σας από τον τρόπο που ανατράφηκε λέει ότι η σύζυγος θα πρέπει να σέβεται και να υπηρετεί τον σύζυγό της. Συνεπώς, όταν δεν του σερβίρετε φαγητό, δεν τον σέβεστε, οπότε η συναισθηματική του ανταπόκριση είναι θυμός. Οι συμφωνίες προωθούνται προς την εκπλήρωσή τους με τους αντανακλαστικούς καθρέφτες των άλλων. Οι καθρέφτες αντανακλούν πάντα όταν δεν είναι καθαρό. Ο άντρας σας αντιδρά και νιώθει πως δεν τον σέβεστε επειδή δεν σέβεται τον εαυτό του, γιατί, αν τον σεβόταν, θα έβλεπε ότι ήσασταν τόσο εξουθενωμένη μετά από μια κουραστική μέρα στο σπίτι, με τα πέντε άρρωστα παιδιά σας, ώστε να μην μπορείτε να του ετοιμάσετε βραδινό. Αυτό το γεγονός δεν έχει καμιά σχέση με το σεβασμό σας για εκείνον, όμως αυτός αντιδρά άσχημα. Αυτή του τώρα η αντίδραση σάς "πατάει τα κουμπιά σας", και αισθάνεστε ότι δεν είστε ικανή σύζυγος. Όταν κάποιος σας πατάει τα κουμπιά σας, υπάρχει πάντοτε ανταλλαγή ενέργειας. Καταλαβαίνετε ότι έχετε γραπωθεί και αντιδράτε με μια συναισθηματική ανταλλαγή ενέργειας, όταν νιώθετε πολύ αποστραγγισμένη από μια συναλλαγή. Το άλλο πρόσωπο σας τραβάει. Και ο άντρας σας και εσείς έχετε ήδη συναισθηματική προσκόλληση και έτσι, όταν καυγαδίζετε, σας δημιουργείται μεγάλη συναισθηματική αποστράγγιση επειδή, από τη δύναμη των λόγων σας, προκύπτει διάχυτη ενεργειακή ανταλλαγή.

 Είναι πιθανόν ο άντρας σας να εκδηλώσει τη δύναμη των λόγων του μ' έναν τεράστιο όγκο θυμού. Η αίσθηση του θυμού μέσα στο σώμα του είναι τόσο καταπιεστική, ώστε να του προκαλεί μια αυτόματη τάση να ρίξει πάνω σας το συναίσθημα αυτό ή τον όγκο της ενέργειας, επειδή εσείς αποτελείτε το άλλο σκέλος της ανταλλαγής. Πάνω σας πέφτει τώρα ένα τρομερό ποσό ενέργειας, και εκείνος θέλει να αντιδράσετε επειδή ο ίδιος αντιδρά με όλο του το είναι και νιώθει ανάστατος. Εσείς πάλι κατά πάσα πιθανότητα θα αντιδράσετε στα λόγια του, αλλά

όταν αντιδράτε, γραπώνεστε και καταβροχθίζετε τα συναισθήματά του. Έχετε αγκιστρωθεί συναισθηματικά από τη δύναμη των λόγων και των συναισθημάτων του. Εκείνος θέλει να σας γραπώσει για να μπορέσει να ξεφορτωθεί αυτά που νιώθει, και θα αισθανθεί καλύτερα έτσι και καθίσετε να καταπιείτε το θυμό του. Η συνέχεια είναι ότι ανάλογα συναισθήματα δημιουργούνται μέσα σας, και εσείς θέλετε να τα επιστρέψετε, οπότε και λέτε κάτι στο οποίο εκείνος αντιδρά, καταπίνοντας τα δικά σας συναισθήματα. Εσείς τώρα αισθάνεστε καλύτερα, αλλά ο άντρας σας νιώθει και πάλι τον ίδιο συναισθηματικό όγκο, οπότε θα πρέπει να πει κάτι που θα σας αγκιστρώσει ακόμα πιο έντονα, ώστε να αντιδράσετε και πάλι. Καθένας σας ανακουφίζεται όταν ο άλλος αντιδρά. Αυτό θα πει ανταλλαγή θυμού, ή οποιουδήποτε άλλου συναισθήματος, σε κάθε καυγά. Υπάρχουν κάποιες όμως φορές που δεν επέρχεται αμοιβαία ανταλλαγή ενέργειας. Μπορεί, για παράδειγμα, να ρίξει ενέργεια πάνω σας ο άντρας σας, και εσείς να την καταπιείτε. Ίσως να είστε πολύ παθητικό άτομο και να φοβάστε να μιλήσετε. Έτσι βαδίζετε εναντίον των συμφερόντων σας και καταπίνετε όλο το θυμό που σας ρίχνει ο άντρας σας. Δεν αποκλείεται να φοβάστε να μιλήσετε επειδή εκείνος είναι συναισθηματικά και σωματικά βίαιος απέναντί σας, και μπορεί να σας χτυπήσει αν εκφράσετε την αλήθεια σας, αλλά να σας χτυπήσει και αν ακόμα δεν την πείτε. Σας εμφανίζεται μια συνολική συναισθηματική και σωματική αποστράγγιση επειδή εισπράττετε το θυμό του άντρα σας και τη βία του, με συνέπεια μετά να νιώθετε εξουθενωμένη, ενώ αισθάνεστε ότι σας αξίζει και από πάνω. Τη ζωή σας την περνάτε με τη βεβαιότητα ότι αυτό θα πει αγάπη. Πρόκειται για ένα πρότυπο που συναντήσατε στους γονείς σας, που το έμαθαν και οι ίδιοι από τους δικούς τους γονείς, και αυτό αποτελεί τον μόνο τρόπο που μάθατε ότι μπορείτε να είστε ερωτευμένη με κάποιον, και πώς να μεταχειρίζεστε αυτόν για τον οποίο τρέφετε κάποια συναισθήματα. Αυτός ο τρόπος αποτελεί τη δική σας έκφραση της αγάπης, καθώς και του συστήματος πεποιθήσεων των συμφωνιών που κρύβονται βαθιά μέσα σας. Οι σχέσεις αποτελούν τους μεγαλύτερους γάντζους και είναι το πεδίο όπου εκδηλώνονται τα πιο δυνατά συναισθήματα. Άλλη μια περιοχή ανταλλαγής ισχυρών συναισθημάτων είναι η οικογένεια, και έτσι, για σας τον πολεμιστή, οι μεγαλύτερες προκλήσεις σας είναι οι σχέσεις και η οικογένεια. Η πρόθεσή σας, ως πολεμιστής, είναι όχι να αντιδράτε εσείς ο ίδιος, αλλά να μεταμορφώσετε τα συναισθήματα όταν οι άλλοι αντιδρούν, χωρίς όμως να βαδίζετε εναντίον του εαυτού σας. Θα πρέπει να μη θέλετε να σας αγκιστρώνουν μέσα τους τα ενεργειακά πεδία των άλλων, και να έχετε μετά την αίσθηση ότι αντιδράτε. Θα θέλετε να έχετε την αίσθηση της πληρότητας με τον εαυτό σας, αλλά και να διαθέτετε αρκετή επίγνωση ώστε να μπορείτε να απομακρύνεστε και να μετατοπίζετε το πρότυπο της ενεργειακής ανταλλαγής μακριά από τον τρόπο που το είχατε προηγούμενα βιώσει. Έτσι και μετατοπίσετε το πρότυπο εκείνο, οι άλλοι θα πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη για τις πράξεις τους, και για το πώς θα δουλέψουν για να ξεπεράσουν τα δικά τους συναισθήματα.

Don Miguel Ruiz

Πηγή

Alobar's Place

Read more »

Brene Brown: Η δύναμη της ευπάθειας

Η Brene Brown μελετά την ανθρώπινη σύνδεση -- την ικανότητά μας να συμπάσχουμε, να εντασσόμαστε, να αγαπάμε. Σε μια ζωηρή, διασκεδαστική ομιλία στο TEDxHouston, μοιράζεται μια βαθιά γνώση από την έρευνά της, που αποτέλεσε αιτία για μια προσωπική αναζήτηση με στόχο να μάθει τον εαυτό της καθώς και να καταλάβει την ανθρωπότητα. Μια ομιλία που πρέπει να μοιραστούμε.

Brene Brown

Alobar's Place

Read more »

Τα σημάδια του θυμού στο σώμα

«Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι», «Μου έπρηξες το συκώτι». Το πόσο κυριολεκτικές είναι
οι λαϊκές αυτές ρήσεις πιθανότατα δεν το έχουμε σκεφτεί. Ο θυμός, που σε μικρές δόσεις είναι απαραίτητος στη ζωή μας, όταν γίνεται καθημερινό φαινόμενο έχει αρνητικές συνέπειες για το σώμα μας. Και μπορεί εμείς να μη μοιάζουμε στα καρτούν που βγάζουν καπνούς από τα αφτιά
και το κεφάλι τους γυρίζει σαν σβούρα, ωστόσο όταν η οργή σωματοποιείται προκαλεί αλλαγές
στη φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού. Ποιες είναι αυτές;


1. Μνήµη 
Όταν χάνουμε την ψυχραιμία μας, καταστέλλεται η δραστηριότητα περιοχών στο μπροστινό μέρος του εγκεφάλου οι οποίες αφορούν τη βραχυπρόθεσμη μνήμη, τη συγκέντρωση, την αναστολή και την ορθολογική σκέψη. Η αλλαγή αυτή μας επιτρέπει να αντιδρούμε γρήγορα, αλλά ταυτόχρονα παρεμβαίνει και στην ικανότητά μας να εκτελούμε δύσκολες πνευματικές εργασίες και να προσαρμοζόμαστε σε κοινωνικές συμπεριφορές. Αυτός είναι και ο λόγος που μερικές φορές τα ξεσπάσματα του θυμού είναι άγρια.

2. Καρδιά 
Κάθε φορά που βρισκόμαστε εκτός εαυτού, οι παλμοί της αυξάνονται και η αρτηριακή πίεση ανεβαίνει κατακόρυφα. Οι παράγοντες αυτοί βλάπτουν το καρδιαγγειακό σύστημα και αυξάνουν τον κίνδυνο κολπικής μαρμαρυγής, που ενοχοποιείται για την πρόκληση εγκεφαλικού. Ωστόσο, εξίσου αρνητικό είναι και το να μην εκφράζουμε τον θυμό μας, καθώς έρευνα σουηδών επιστημόνων έδειξε ότι όσοι απέφευγαν τη σύγκρουση αντιμετώπιζαν διπλάσιο κίνδυνο να υποστούν καρδιακή προσβολή σε σχέση με εκείνους που εκδήλωναν ελεύθερα τον θυμό τους. Υπεύθυνες για το γεγονός αυτό θεώρησαν οι ερευνητές τις επανειλημμένες αυξήσεις της πίεσης, που σταδιακά επιβαρύνει το καρδιαγγειακό σύστημα.

3. Πνεύµονες 
Οι εκρήξεις θυμού κάνουν κακό στους πνεύμονες, ισχυρίζονται ερευνητές της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Οι ειδικοί εξέτασαν τα επίπεδα θυμού και τη δύναμη των πνευμόνων σε εθελοντές και τα αποτελέσματα έδειξαν πως όσοι είχαν υψηλότερη «βαθμολογία» στην κλίμακα θυμού παρουσίαζαν περισσότερα ή πιο έντονα αναπνευστικά προβλήματα. Εκτιμούν δε ότι αυτό ίσως να οφείλεται στις ορμόνες του στρες, που πιθανότατα αυξάνουν τη φλεγμονή στον οργανισμό, προκαλώντας ακόμα και βλάβες στους ιστούς.

4. Δέρµα 
Ο θυμός μπορεί να έχει ως συνέπεια την υπερβολική λιπαρότητα του δέρματος ή ακόμα και την εμφάνιση εξανθημάτων. Επίσης, αυξάνονται οι πιθανότητες να εμφανίσουμε δερματίτιδα, με κοκκινίλες και ξεφλούδισμα γύρω από τη μύτη ή ανάμεσα στα φρύδια.

5. Ανοσοποιητικό 
Ο θυμός -ένα είδος στρες για τον οργανισμό- καταστέλλει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού σε μεγάλο βαθμό και τα υψηλά επίπεδα ορμονών του στρες, όπως η κορτιζόλη, επηρεάζουν την ικανότητα αντίστασής μας σε μολύνσεις. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν επιστήμονες του Χάρβαρντ, που ζήτησαν από υγιείς ανθρώπους να επικεντρωθούν σε δύο συναισθήματα, τον θυμό και τη συμπόνια, και στη συνέχεια μέτρησαν τα επίπεδα ανοσοσφαιρίνης (η πρώτη γραμμή άμυνας του οργανισμού) στο αίμα τους. Στην πρώτη περίπτωση παρατηρήθηκε καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος, ενώ αντίθετα στη δεύτερη τα επίπεδα της ανοσοσφαιρίνης αυξήθηκαν σημαντικά.

6. Στοµάχι 
Τα συναισθήματά μας συνδέονται στενά με το στομάχι μας και δεν είναι μόνο ο έρωτας που περνάει από αυτό, αλλά και ο θυμός. Όταν θυμώνουμε, οι συσπάσεις στο στομάχι αυξάνονται, με αποτέλεσμα να πονάμε, ενώ αντίθετα περιορίζεται η κινητικότητα του εντέρου, που οδηγεί σε δυσκοιλιότητα.

7. Ήπαρ 
Από την αρχαιότητα το ήπαρ θεωρείται η έδρα του θάρρους, του θυμού και του φόβου και στην κινεζική ιατρική συνδέεται με την ευερεθιστότητα και τον θυμό. Αν και σαφής σύνδεση ανάμεσα στα δύο δεν έχει ακόμα αποδειχτεί, εντούτοις φαίνεται ότι ο θυμός μπορεί να προκαλέσει αύξηση των ηπατικών ενζύμων.

Θυµός & πληγές 
Κάθε φορά που θυμώνουμε επιβραδύνουμε τους επουλωτικούς μηχανισμούς του οργανισμού. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Οχάιο ζήτησαν από 98 υγιείς εθελοντές να υποστούν μικρά εγκαύματα για να εξεταστεί ο χρόνος επούλωσής τους. Όπως αποδείχτηκε, η πληγή όσων δεν μπορούσαν να ελέγξουν τον θυμό τους επουλωνόταν πιο αργά σε σχέση με όσους μετά από ένα άσχημο γεγονός ήταν και πάλι αισιόδοξοι.

Δρ ΟΡΕΣΤΗΣ ΓΙΩΤΑΚΟΣ, ψυχίατρος, διευθυντής Ψυχιατρικής Κλινικής του 414 Στρατιωτικού Νοσοκομείου Αθηνών, επιστημονικός υπεύθυνος της Διεπιστημονικής Εταιρείας Ψυχολογικής Παρέμβασης «Ομπρέλα». 

Alobar's Place

Read more »

Μαυρομάτικα φασόλια : Ταπεινά αλλά πολύτιμα

Στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ τα μαυρομάτικα θεωρούνται το πιάτο του φτωχού και συμβολίζουν την ..ταπεινότητα. Η ιστορία τώρα μας πληροφορεί πως την εποχή του εμφυλίου πολέμου οι γιάνκηδες έκαψαν όλες τις καλλιέργειες εκτός από τα μαυρομάτικα, που θεωρήθηκαν άνευ αξίας, γιατί μέχρι τότε τα  έδιναν για τροφή στα ζώα. Οι κάτοικοι, στα όρια της λιμοκτονίας, επέζησαν τρώγοντας το ταπεινό όσπριο, Το Φασόλι Της Αγελάδας, όπως ονομαζόταν.

Ταπεινά αλλά πολύτιμα από διατροφικής άποψης, τα μαυρομάτικα φασόλια, προσφέρουν πολλά καλά στον οργανισμό μας.

Εντυπωσιάζει το γεγονός ότι μία μερίδα μαυρομάτικα φασόλια παρέχει όση ποσότητα πρωτεΐνης παρέχει και μισή μπριζόλα, ή ένα μεγάλο σκουμπρί, ή 5 σαρδέλες. Συνδυάζουν τα μαυροφάσουλα δύο πολύ σημαντικές ιδιότητες, δεν επιβαρύνουν τον οργανισμό με άχρηστες θερμίδες και είναι θησαυρός σε θρεπτικά συστατικά.

Μία κούπα μαυρομάτικα φασόλια, καλύπτει το 45% των καθημερινών μας αναγκών σε φυτικές ίνες, το 58% σε πολύτιμο φυλλικό οξύ και το 31% σε πρωτεΐνες. Επιπλέον, η θειαμίνη, δηλαδή η βιταμίνη Β1, που παρέχουν άφθονη, είναι σημαντική για τη λειτουργία των εγκεφαλικών κυττάρων, τη διατήρηση της μνήμης και των γνωστικών ικανοτήτων. Μία κούπα βρασμένα μαυρομάτικα φασόλια (κάπου 170 γρ.) δεν ξεπερνά τις 200 θερμίδες.

Όπως όλα τα όσπρια, και τα μαυρομάτικα, έχουν αρκετή λυσίνη και θρεονίνη, αμινοξέα  απαραίτητα για τον σχηματισμό των πρωτεϊνών. Όταν τα συνδυάσουμε με ρύζι που περιέχει μεθειονίνη, κάνουν έναν τέλειο θρεπτικό σύνολο, που μας δίνει σωστά και καθαρά αμινοξέα και όχι πρωτεΐνες που δίνει το κρέας,  που δυστυχώς βρίθει ορμονών, και τοξικών καταλοίπων, χώρια το ηθικόν του θέματος να τρέφεσαι με αίμα !!!!!

Επαναλαμβάνω μια μερίδα μαυρομάτικα δίνει τόση πρωτεΐνη, σε καθαρά αμινοξέα, όση θα παίρναμε από μισή μπριζόλα,  που δεν παίρνουμε αμινοξέα αλλά πρωτεΐνες που μετατρέπονται σε αμινοξέα και επιβαρύνουν τον οργανισμό μας.

Η Μαγειρική Σόδα είναι πολύτιμη όχι όμως για τα φασόλια  θέλοντας να τα διευκολύνουμε στο το βράσιμο. Όχι σόδα λοιπόν, όπως κι όχι στο αλάτισμα κατά τη διάρκεια του βρασμού,  τα κάνει δύσπεπτα και χαλάει τη γεύση τους.

 Ποτέ φυσικά  ανακάτεμα με άλλη κουτάλα εκτός από ξύλινη. Καλό θα είναι να αγοράζουμε  μαυρομάτικα ελληνικής προέλευσης, γιατί άλλο τα δικά μας κι άλλο (ειδικά τα χύμα) που μας έρχονται από ποιος ξέρει που. Επίσης να αναφέρω πως καμία σχέση δεν έχουν τα ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ όσπρια από τα κοινά, αν και είναι αυτονόητο … 

Πηγή

Alobar's Place

Read more »

Τροφές για την ομαλή λειτουργία του θυρεοειδούς

Στις μέρες μας ο υποθυρεοειδισμός μαστίζει ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων, εκ των οποίων αρκετοί από αυτούς δεν το γνωρίζουν.  Η νόσος του υποθυρεοειδισμού είναι 6 φορές πιο συχνή στις γυναίκες απ ότι στους άνδρες.

Σωματική και πνευματική νωθρότητα, ευαισθησία στο κρύο, δυσκοιλιότητα , δέρμα ξηρό και άγριο, ανεξήγητη αύξηση βάρους, είναι κάποιες από τις ενδείξεις ότι «κάτι δεν πάει καλά» με τον θυρεοειδή μας. Σε ιδιαίτερα προχωρημένα στάδια, το πρόσωπο είναι ωχρό και υπάρχει μια αύξηση του λίπους και πρήξιμο των βλεφάρων, τα μαλλιά είναι ξερά και τα φρύδια αραιώνουν, η γλώσσα είναι παχιά και μεγάλη, καθώς και η φωνή γίνεται βραχνή και αργή.

Μελέτες έχουν δείξει πως η κακή λειτουργία του θυροειδούς οφείλεται σε γενετική προδιάθεση, στο μολυσμένο περιβάλλον, στην υπερβολή ή στον αποκλεισμό ορισμένων τροφών από το διαιτολόγιό μας, σε συγκεκριμένα φάρμακα (όπως το λίθιο και η φαινιλοβουταζόνη) , καθώς και το υπερβολικό στρες.

Η επαρκής πρόσληψη ορισμένων θρεπτικών συστατικών μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην πρόληψη καθώς και στην αντιμετώπιση της αν βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο. Βέβαια σπουδαίο και σημαντικότατο ρόλο παίζει η φυσική δραστηριότητα σχεδόν σε καθημερινή βάση για τον πολύ απλό λόγο ότι αυξάνει την αιματική κυκλοφορία καθώς και συμμετέχει στην καλύτερη διαχείριση του σωματικού λίπους,

Οι τροφές και τα θρεπτικά συστατικά τα οποία συνεργούν στην καλή λειτουργία του θυρεοειδούς είναι:

Ιώδιο: Τρόφιμα όπως θαλασσινά και φύκια καθώς και το ελληνικό ιωδιούχο αλάτι μας είναι πηγές πλούσιες σε ιώδιο. Η σύνθεση των θυρεοειδικών ορμονών επηρεάζεται από το ιώδιο της τροφής. Η συνιστώμενη ημερήσια πρόσληψη είναι 150mg. Μια μέση δίαιτα περιλαμβάνει τροφές εμπλουτισμένες σε ιώδιο και προσφέρει 250-750mg ιωδίου καθημερινά. Προσοχή όμως πρέπει να δοθεί στις μεγάλες ποσότητες του ιωδίου καθώς δρά αρνητικά ( πάνω από 600 mcg την ημέρα) όταν γίνεται για  μεγάλα χρονικά διαστήματα, καθώς μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη λειτουργία του θυρεοειδή.

Σελήνιο: Το σελήνιο συμβάλλει στη διατήρηση της σωστής ποσότητας θυρεοειδικών ορμονών στο αίμα και στους διάφορους ιστούς. Επίσης, ένζυμα τα οποία περιέχουν σελήνιο συμμετέχουν στην «αποτοξίνωση» του αδένα (ειδικά σε περιόδους στρες) και στην αποτελεσματική διαχείριση των αποθηκών ιωδίου στο σώμα. Πηγές: ξηροί καρποί, δημητριακά, μοσχάρι, αβγά, ψάρια, τόνος, καβούρια, αστακός.

Ψευδάργυρος: Η νόσος του θυρεοειδούς συχνά οδηγεί σε ανεπάρκεια του ψευδαργύρου. Πλούσιες πηγές είναι τα θαλασσινά, τα ψάρια, το συκώτι, το κρέας, τα αβγά, τα μανιτάρια και τα σύκα.

Τυροσίνη: Βρίσκεται στα ψάρια, στο κοτόπουλο, στα τρόφιμα ολικής αλέσεως (π.χ. δημητριακά), στα γαλακτοκομικά, στις μπανάνες, στα φασόλια και στους ξηροί καρπούς. Είναι ένα βασικό αμινοξύ που παίζει μεγάλο ρόλο στην παραγωγή των θυρεοειδών ορμονών.

Βιταμίνες: Το β-καροτένιο το βρίσκουμε στα πορτοκαλί-κίτρινα και κόκκινα φρούτα και λαχανικά, όπως το πεπόνι, το βερίκοκο και τη πιπεριά. Η βιταμίνη C βρίσκεται σε μεγάλη ποσότητα κυρίως στα εσπεριδοειδή, στις φράουλες και στους φυσικούς χυμούς. Η βιταμίνη Ε κυρίως στο ελαιόλαδο καθώς αποτελεί ιδιαίτερα σημαντικό αντιοξειδωτικά παράγοντα που προστατεύει τον θυρεοειδή από τις επιπτώσεις του οξειδωτικού στρές. Τέλος το σύμπλεγμα των βιταμινών Β συμμετέχουν στη διαδικασία της σύνθεσης της Τ4.

Τέλος τα λιπαρά της τροφής μας δεν πρέπει να ξεπερνούν το 30% τις συνολικής προσλαμβανόμενης ενέργειας της τροφής μας μέσα στη μέρα μας. Άτομα που υποφέρουν από υποθυρεοειδισμό πρέπει να αποφεύγουν στοιχεία όπως το φθόριο, το βρώμιο, και το χλώριο που μπορεί να προκαλέσουν την παρεμπόδιση των υποδοχέων ιωδίου του θυρεοειδή αδένα.

Για αυτό το λόγο, το λάχανο, τα φιστίκια, τα κουκουνάρια, τα προϊόντα σόγιας, τα ροδάκινα, τα αχλάδια, το μπρόκολο, το κουνουπίδι, τα λαχανάκια Βρυξελλών, το σπανάκι, οι πράσινοι σπόροι μουστάρδας και τα γογγύλια θα πρέπει να αποφεύγονται.

Η βιταμίνη D και το σελήνιο συνιστώνται για χρήση σε ασθενείς με υποθυρεοειδισμό. Γι αυτό προσπάθησε να καταναλώνεις  γαλακτοκομικά , σκουμπρί, σαρδέλες, τόνος, κρόκος αβγού. Το σελήνιο (δημητριακά, κρέας και ψάρι) είναι ένα απαραίτητο στοιχείο για την παραγωγή των ορμονών του θυρεοειδούς, καθώς και για τη μετατροπή της θυροξίνης (Τ4) σε τριιωδοθυρονίνη (Τ3).

Τέλος, συμπληρώματα όπως η κανέλλα, το χρώμιο και το μαγνήσιο, δείχνουν να έχουν θετικές επιδράσεις σε άτομα με υποθυρεοειδισμό.

Διονύσης - Άδωνις Πάνος, Κλινικός Διαιτολόγος – Διατροφολόγος

Alobar's Place

Read more »

Μάνγκο, ευεργετικά για την υγεία

Η καθημερινή κατανάλωση μάνγκο ευεργετική για την υγεία και το σάκχαρο. Το μάνγκο αποτελεί ένα εξωτικό φρούτο το οποίο αποτελεί μια πολύ καλή πηγή βιταμίνης C, B6, πρεβιοτικών και αντιοξειδωτικών. Σύμφωνα με μελέτη που ανακοινώθηκε στο επιστημονικό περιοδικό FASEB, η καθημερινή του κατανάλωση μπορεί να βελτιώσει τα επίπεδα σακχάρου σε παχύσαρκους ασθενείς.

Στην εν λόγω έρευνα δόθηκαν 10 γραμμάρια αποξηραμένου μάνγκο σε 12 παχύσαρκους ασθενείς για 12 εβδομάδες.

Στο τέλος των 12 εβδομάδων βρέθηκε ότι τα επίπεδα σακχάρου τους ήταν κατά πολύ χαμηλότερα.

Τα αποτελέσματα της μελέτης επιβεβαιώνουν παλαιότερες έρευνες σε πειραματόζωα, όπου είχε βρεθεί ότι το μάνγκο βελτιώνει τη γλυκόζη αίματος. Το γεγονός αποδίδεται σύμφωνα με τους ερευνητές στην περιεκτικότητά του σε φαινολικά συστατικά.

Είναι γευστικό, είναι υγιεινό, είναι χρυσαφένιο και σας περιμένει να το απολαύσετε. 

Πηγή

Alobar's Place

Read more »

Μαύρα φασόλια: για να δείτε… άσπρη μέρα/ Στρείδια: για τεστοστερόνη στα ύψη

 Μαύρα φασόλια: για να δείτε… άσπρη μέρα

Αν και δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστά στη χώρα μας, τα μαύρα φασόλια είναι σούπερ-ευεργετικά για την υγεία μας και , μάλιστα, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Nutrition, όσοι καταναλώνουν περίπου 80 γραμμάρια μαύρα φασόλια την ημέρα μειώνουν τον κίνδυνο εμφράγματος κατά 38%. Παρ’ όλο που όλα τα είδη φασολιού κάνουν καλό στην καρδιά, τα μαύρα φαίνεται να υπερτερούν τονώνοντας και τον εγκέφαλο κι ο λόγος είναι η υψηλή περιεκτικότητά τους σε ανθοκυανίνες, αντιοξειδωτικά που φαίνεται να βελτιώνουν την εγκεφαλική λειτουργία. Ταυτόχρονα, είναι πλούσια και σε άλλα θρεπτικά συστατικά, περιέχοντας πρωτεΐνη, καλά λιπαρά, φυλλικό οξύ, μαγνήσιο, βιταμίνες του συμπλέγματος Β, κάλιο και φυτικές ίνες.

Στρείδια: για τεστοστερόνη στα ύψη

Τα όστρακα εν γένει αποτελούν μια εξαιρετική πηγή ασβεστίου, ψευδάργυρου,

χαλκού, σιδήρου, καλίου, σεληνίου και ιωδίου, γεμίζοντας με θρεπτικές ουσίες όσους τα εντάσσουν στη διατροφή τους. Ταυτόχρονα, όμως, η κρεμώδης σάρκα τους φανερώνει άλλη μια ιδιότητα, καθώς αυξάνει τα επίπεδα τεστοστερόνης και προστατεύει απέναντι στον καρκίνο του προστάτη.

Πηγή

Alobar's Place

Read more »

Τελομεράση, το φίλτρο της αιώνιας νεότητας

Στις αρχές του 20ου αιώνα, ένας περιηγητής επισκέπτεται μια απομονωμένη ορεινή περιοχή της Γαλλίας. Ανακαλύπτει ένα τόπο παρατημένο, με τους λιγοστούς κατοίκους του να οδηγούνται από τις κακουχίες στο μίσος και την τρέλα. Εκτός από τον Ελζεάρ Μπουφιέ, έναν μεσήλικα βοσκό που γαλήνια ξεδιάλεγει σπόρους βελανιδιάς και τους φυτεύει στις άγονες πλαγιές. Ενώ ο έξω κόσμος περνάει δύο παγκόσμιους πολέμους, ο Ελζεάρ θα καλλιεργήσει, σπόρο-σπόρο, ένα ατελείωτο δάσος, μετατρέποντας την περιοχή σε έναν φυσικό παράδεισο.

Ελπιδοφόρα είναι τα μηνύματα από τους επιστήμονες που εργάζονται για να μας χαρίσουν την αιώνια νιότη. Στην πρόσφατη συνάντησή τους στο 19ο Παγκόσμιο Συνέδριο Αντιγηραντικής και Αισθητικής Ιατρικής παρουσίασαν τις πιο προηγμένες θεραπείες που υπόσχονται να μας διατηρούν σαν… καινούργιους ώς τα βαθιά γεράματα.

Κυτταρική αναζωογόνηση με δραστηριοποίηση της τελομεράσης

Η θεωρία: Κάθε ανθρώπινο κύτταρο περιλαμβάνει χρωμοσώματα που φιλοξενούν το DNA, το οποίο ευθύνεται για κάθε λειτουργία του σώματος. Στο τέλος κάθε χρωμοσώματος υπάρχουν 92 τελομερή, τα οποία είναι υπεύθυνα για τη διατήρηση της ποιότητας του DNA. Ωστόσο, κάθε φορά που τα κύτταρα διαιρούνται και αναπαράγονται, τα τελομερή κονταίνουν μέχρι που γίνονται τόσο κοντά που τα κύτταρα πεθαίνουν, με αποτέλεσμα να φθίνει η λειτουργία των οργάνων που αποτελούνται από αυτά.

Η θεραπεία: Οι επιστήμονες έχουν αναπτύξει συμπληρώματα διατροφής, τα οποία δραστηριοποιούν την τελομεράση, την ουσία που συμβάλλει στην προστασία των τελομερών και άρα των κυττάρων. Ερευνες έχουν δείξει ότι τα συμπληρώματα αυτά είναι σε θέση να μακραίνουν σημαντικά το μήκος των τελομερών, να αποκαθιστούν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και να αυξάνουν την οστική πυκνότητα.

Πιο συγκεκριμένα …

Μία από τις πόρτες που οδηγούν στην αιώνια νεότητα κατάφεραν να ξεκλειδώσουν αµερικανοί επιστήµονες. Ανακάλυψαν ένα φάρµακο που επενεργεί στα κύτταρα και µόλις το χορήγησαν σε γηρασµένα ποντίκια είδαν µε µεγάλη έκπληξη ότι τα σηµάδια του χρόνου άρχισαν σιγά σιγά να σβήνουν από το σώµα τους
Το φάρµακο µετο οποίο οι επιστήµονες αντέστρεψαν τον ρυθµό της γήρανσης στα

ποντίκια και που δίνει ελπίδες για αιώνια νιότη ήταν ηχηµική ουσία 4-ΟΗΤ, η οποία µπορούσε να επανενεργοποιήσει το ένζυµο τελοµεράσητων κυττάρων. Το ένζυµο αυτό έχει την ιδιότητα να καθορίζει το µήκος των χρωµοσωµάτων των κυττάρων και συγκεκριµένα των τµηµάτων εκείνων που βρίσκονται στην άκρη τους και λέγονται τελοµερή. Τα τελοµερή (που εµπλέκονται σχεδόν σε κάθε έρευνα που σχετίζεται µε τη µακροζωία) διαδραµατίζουν καθοριστικό ρόλο στη γήρανση των ανθρώπων αλλά και των ζώων. Ο λόγος που συµβαίνει αυτό είναι ότι τατελοµερή συνιστούν επί της ουσίας τµήµα του DNA που πολλαπλασιάζεται και έτσι κάθε φορά που ένακύτταρο αναγεννάται (δηλαδή πολλαπλασιάζεται) τα τελοµερή στις άκρες των χρωµοσωµάτων µικραίνουν.Και όταν µικρύνουν αρκετά,τότε ο πολλαπλασιασµός των κυττάρων σταµατά και επέρχεται ο θάνατός τους.

Οµως στο εργαστήριο του δρος Ρόναλντ Ντε Πίνο, που είναι γενετιστής στο Ινστιτούτο για τον Καρκίνο Dana – Farber της Ιατρικής Σχολήςτου Πανεπιστηµίου Χάρβαρντ, ο ίδιος µαζί µετους συναδέλφουςτου κατάφεραν να δώσουν το φιλί της ζωής στα τελοµερή, ενεργοποιώντας το «µαγικό» ένζυµο τελοµεράση µε τη χηµική ουσία που αναφέραµε.

Αναγέννηση
Μόλις αυτό συνέβη, ο οργανισµός των γηρασµένων ποντικιών στα οποία δοκιµάστηκε το φάρµακο άρχισε να αλλάζει όψη.Τα εκφυλισµένα κύτταρα των µικρών ζώων άρχισαν να αναγεννιούνται. Τα όργανά τους, όπως η σπλήνα, το συκώτι, τα έντερα, άρχισαν να αποκτούν τη νεανική τους σφριγηλότητα. Επίσης απέκτησαν πάλι τη γονιµότητά που τους είχε στερήσει ο χρόνος.

Εποµένως, αν το φάρµακο αυτό λειτούργησε στα ποντίκια ως ελιξίριο νεότητας, προσδίδοντας µέσα σε έναν µήνα τη χαµένη τους νιότη, γιατί να µην µπορεί να κάνει το ίδιο θαύµα και στους ανθρώπους;

«Η γήρανση στους ανθρώπους προκαλείται από έναν µηχανισµό που επιφέρει πολλαπλές επιπτώσεις σε διάφορα όργανα,όπως στον εγκέφαλο (νευροεκφυλισµός, άνοια), το καρδιαγγειακό σύστηµα (καρδιακή ανεπάρκεια, φραγµένες αρτηρίες),τον µεταβολισµό (παραγωγή ενέργειας, µεταβολισµός) και αλλού», λέει στα «ΝΕΑ» ο δρ Ρόναλντ Ντε Πίνο, επικεφαλής της έρευνας που δηµοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της επιθεώρησης «Nature».

«Στην έρευνά µας χρησιµοποιήσαµε γενετικά τροποποιηµένα ποντίκια, τα οποία δεν είχαν το ένζυµο τελοµεράση και ήταν γηρασµένα µε εµφανή στον οργανισµό τους τα σηµάδια των ασθενειών που συνδέονται µε τα γηρατειά, όπως η οστεοπόρωση, ο διαβήτης, ο νευροεκφυλισµός. Στην περίπτωση των ποντικιών, ενεργοποιήσαµε την τελοµεράση στα κύτταρα όλων των ιστών τους µε αποτέλεσµα όχι µόνο να βάλουµε φρένο στη γήρανση αλλά και να την αντιστρέψουµε. Οµως αν ήταν να εφαρµόσουµε την ίδιαθεραπεία στον άνθρωπο, επιλέγοντας να αναγεννήσουµε τα κύτταρα ενός µόνο οργάνου,θα επικεντρώναµε την προσοχή µας στον εγκέφαλο ο οποίος πλήττεται περισσότερο από τη γήρανση όσο µεγαλώνει η ηλικία ενός ανθρώπου», προσθέτει.

Στο εργαστήριο του δρος Ρόναλντ Ντε Πίνο, τα ποντίκια που δέχτηκαν το φάρµακο που ενεργοποίησε την τελοµεράση δενπαρουσίασαν µόνο ένα νεανικότερο σώµα αλλά και έναν πιο… σπιρτόζικο εγκέφαλο. Συγκριτικά µε τα ποντίκια στα οποία δεν χορηγήθηκε το φάρµακο, εκείνα που ήπιαν το… δυναµωτικό εµφάνισαν µεγαλύτερους εγκεφάλους και προγονικά κύτταρα τα οποία παρήγαγαν καινούργιους νευρώνες και εγκεφαλικά κύτταρα, ώστε το µυαλό να αρχίσει να δουλεύει ξανά.

«Αυτή η εξέλιξη µας κάνει να πιστεύουµε ότι υπάρχει σηµείο γυρισµού για όλες τις ασθένειες που σχετίζονται µε τη γήρανση», αναφέρει ο δρ Ρόναλντ Ντε Πίνο. Οµως ακόµη κι αν αποδειχτεί ότι το συγκεκριµένο ένζυµο µπορεί να αναγεννά τα κύτταρα, ποιος εγγυάται ότι αυτή η νεότητα δεν θα είναι πρόσκαιρη και πως θα διαρκεί για πολλά χρόνια;

Ο αµερικανός ειδικός λέει στα «ΝΕΑ»ότι η τεχνική αυτή θα µπορείνα λειτουργεί όπως το ντεπόζιτο βενζίνης ενός αυτοκινήτου. «Η τελοµεράση θα εµποδίζει θα µικρύνουν τατελοµερή στα χρωµοσώµατα µε αποτέλεσµα τα κύτταρα να συνεχίζουν να αναγεννιούνται µέσω του πολλαπλασιασµού τους. Τα τελοµερή θα φθείρονται µε την πάροδο του χρόνου και όταν αυτό συµβαίνει θα επανεργοποιείται η τελοµεράση για να αρχίσει ένας καινούργιος κύκλος».

Πηγή

Alobar's Place

Read more »

Το μαγνήσιο για την υγεία

Το μαγνήσιο σαν στοιχείο, ενεργοποιεί πάνω από 300 διαφορετικές βιοχημικές αντιδράσεις στο σώμα μας, όλες τους απαραίτητες ώστε αυτό να λειτουργήσει σωστά.

Η παρουσία όλων των υπόλοιπων βασικών μετάλλων στο σώμα, όπως το ασβέστιο, το κάλιο και το νάτριο προκειμένου να λειτουργήσουν, εξαρτώνται από το μαγνήσιο.

Αντίθετα με ό,τι πιστεύει ο πολύς κόσμος, η.. ανεπάρκεια σε μαγνήσιο είναι πολύ συχνή, ακόμα και σ’ εκείνους που το παίρνουν ως συμπλήρωμα τακτικά. Βασικός λόγος για τη λήψη μαγνησίου, είναι το άγχος, που χαρακτηρίζει το σύγχρονο τρόπο ζωής. 

Το άγχος μειώνει τα αποθέματα μαγνησίου πολύ πιο γρήγορα απ’ ό,τι νομίζαμε παλιότερα. Το ασβέστιο, βασικό,πολύτιμο, μέταλλο…. επίσης, χρειάζεται μαγνήσιο για να απορροφηθεί στο σώμα.

 Σε κάθε περίπτωση,εδώ γίνεται ένα βασικό λάθος.. το ασβέστιο δεν πρέπει ποτέ να λαμβάνεται μόνο του, αλλιώς θα κλέψει.. μαγνήσιο, από όπου μπορεί στο σώμα, προκειμένου να απορροφηθεί. Αυτό θα επιφέρει ανεπάρκεια μαγνησίου και κατάπτωση. Αυτό συμβαίνει μ όλους αυτούς που..επιμένουν να πίνουν γάλα. Στο γάλα η αναλογία ασβεστίου προς μαγνήσιο είναι 8 προς 1 ,γι αυτό και προκύπτει έλλειψη μαγνησίου. Η υπερεπάρκεια ασβεστίου θα έχει σαν αποτέλεσμα εναποθέσεις ασβεστίου, όπως είναι για παράδειγμα Οι Πέτρες Στη Χολή, Οι Πέτρες Στα Νεφρά, Σκληρές Αρθρώσεις. Όλα τα παραπάνω προβλήματα εξαφανίζονται με τη λήψη μαγνησίου.

Το μαγνήσιο ενεργοποιεί ένα ένζυμο που βρίσκεται σε κάθε κυτταρική μεμβράνη. Αυτό το ένζυμο ελέγχει την ισορροπία καλίου και νατρίου,διατηρώντας το κάλιο στα υγρά εκτός των κυττάρων και το νάτριο εντός των κυττάρων. Αυτή η ισορροπία είναι άκρως σημαντική για τη φυσιολογική ισορροπία νερού, τη δραστηριότητα των νευρικών κυττάρων και την παραγωγή ηλεκτρικής,κυτταρικής ενέργειας. Χωρίς επαρκές κυτταρικό μαγνήσιο, το νάτριο θα αποβληθεί γρήγορα από το σώμα, δημιουργώντας ανεπάρκεια νατρίου και έχοντας ως κατάληξη Κόπωση, Θερμοπληξία Και Αδυναμία.

Η έλλειψη μαγνησίου επηρεάζει πολλές σωματικές λειτουργίες φέρνοντας:

 Προβλήματα με τον ύπνο

Κόπωση

Νευρικότητα

Δυσκοιλιότητα

Προεμμηνορροϊκό σύνδρομο

Μυϊκοί σπασμοί,

κράμπες

Τρέμουλο

Το μαγνήσιο υπάρχει σαν φαρμακευτικό σκεύασμα σε μορφή αναβραζόντων δισκίων . Το μαγνήσιο και το ασβέστιο εργάζονται από κοινού για να ελέγχουν τη μυϊκή δράση. Το ασβέστιο επιφέρει τέντωμα στους μυς.. το μαγνήσιο χαλαρώνει τους μυς. Όταν υπάρχει έλλειψη μαγνησίου, ο μυς παραμένει τεντωμένος, πράγμα που προκαλεί κράμπες. Αυτό θα μπορούσε συμβαίνει, όταν υπάρχει υπερβολικό ασβέστιο και ελάχιστο μαγνήσιο.

Το μαγνήσιο έχει ζωτική σημασία για τη σωστή λειτουργία του νευρικού συστήματος. Χωρίς επαρκές μαγνήσιο, τα νευρικά κύτταρα δεν επικοινωνούν σωστά, και γίνονται υπερευαίσθητα. Αυτό είναι η αιτία που γινόμαστε νευρικοί… και αναπηδάμε στους ξαφνικούς θορύβους όπως το χτύπημα μιας πόρτας. Η ανεπάρκεια μαγνησίου προκαλεί αϋπνία, ξύπνημα από, κράμπες, τέντωμα και δυσάρεστη αίσθηση.

Μας κλέβουν μαγνήσιο

Ο υπερβολικός (βραστός) Καφές, (καλύτερη επιλογή ο esspresso)

Η Ζάχαρη και κάθε είδους γλυκά….

Τα Διουρητικά

Φάρμακα Κάθε Τύπου,

Ο.. Υπολειτουργικός Θυρεοειδής,

Το Στρες και

Η Διατροφή η Πλούσια Σε Ασβέστιο.

Το μαγνήσιο και το ασβέστιο, όπως άλλωστε όλα τα ιχνοστοιχεία, πρέπει να βρίσκονται στις σωστές αναλογίες, αλλιώς το ασβέστιο, σε απουσία μαγνησίου, γίνεται ρυπογόνος ουσία για το σώμα προκαλώντας

Αρθρίτιδα,

Σκλήρυνση Των Αρτηριών,

Γήρανση,

Οστεοπόρωση,

Αποτιτάνωση Των Οργάνων Και Των Ιστών.

Το παράξενο εδώ είναι ότι..

 Η Περίσσεια Ασβεστίου μπορεί να μας δημιουργήσει πρόβλημα. Η περίσσεια μαγνησίου, από την άλλη, δε μας προκαλεί καμιά ανησυχία. Εάν το παρακάνουμε, το σώμα μας θα το αποβάλει.

Το μαγνήσιο υπάρχει σχεδόν παντού..σε μικρές ποσότητες..

Στα Φρέσκα Πράσινα Λαχανικά,

Στους Ηλιόσπορους ,

Τα Καρύδια,

Τα Αμύγδαλα,

Τα Φουντούκια,

Τα Φιστίκια Αιγίνης,

Στους Χουρμάδες,

Στα Αράπικα Φιστίκια,

Στις Μπανάνες,

Στα Σύκα,

 Στα Μήλα,

Στα Ροδάκινα,

Στα Βερίκοκα,

Στο Καλαμπόκι,

Στη Σόγια,

Στα Όσπρια,

Στο Σκόρδο,

Στο Μπρόκολο Και

Στην Αγκινάρα.

 Η καρδιά, οι αρτηρίες και οι φλέβες υφίστανται βλάβες λόγω της ανεπάρκειας σε μαγνήσιο. Μια απ τις πρώτες ενδείξεις έλλειψης είναι τα κλασσικά φτερουγίσματα..είναι όταν η καρδιά αρχίζει να χτυπά ακανόνιστα. Η καρδιά χάνει ένα χτύπο ή ένας χτύπος είναι πιο αδύναμος από τους άλλους, ή ο συγχρονισμός των χτύπων ποικίλλει.Αυτό είναι σημάδι ότι η έλλειψη μαγνησίου προκαλεί δυσλειτουργία της καρδιάς και ότι χρειαζόμαστε μαγνήσιο. Αν το αγνοήσουμε…Το επόμενο καρδιακό σύμπτωμα είναι η ταχυκαρδία κι ισως.. στηθάγχη. Με λίγα λόγια θα πρέπει όλοι και η..Κατίνα.να παίρνουμε συμπλήρωμα μαγνησίου. Κάθε Βράδυ Ένα ή μισό αναβράζον Δισκίο, που θα μας χαρίσει ήρεμο ύπνο, χωρίς κράμπες, και φουσκώματα και

Να θυμάστε ότι τα περισσότερα σωματικά προβλήματα ξεκινούν απο την έλλειψη μαγνησίου και μειώνονται καθώς εξισορροπείται η έλλειψη του ζωτικού αυτού μετάλλου.

________________

Να συμπληρώσουμε επίσης πως το μαγνήσιο πέρα από τα παραπάνω, αποτελεί προληπτικό για τα εγκεφαλικά, αλλά και τις διάφορες μορφές αρθρίτιδας. Επιπλέον το διάλυμα υγρού λαδιού μαγνησίου (magnesium sole 35%) κατάλληλο τόσο για εσωτερική (με αραίωση) όσο και για εξωτερική χρήση, έχει βοηθήσει ακόμη και στην αντιστροφή και θεραπεία χρόνιων καταστάσεων αρθριτικών και ρευματικών -όπως αναφέρει σχετικό βιβλίο σηκώθηκαν και ξαναπερπάτησαν δίχως βοήθεια (!) ακόμη και άτομα που για την κλασική ιατρική ήταν “ανιάτες” πλέον περιπτώσεις που ζούσαν με μόνιμο πόνο (παυσίπονα) και αδυναμία ακόμη και να σηκωθούν ή να γυρίσουν στο κρεβάτι τους…

Πηγή

Δείτε επίσης : 

Μαγνήσιο ένα Ουσιώδες μέταλλο

Alobar's Place

Read more »