Λειτουργείς με την ψυχή σου;

Αντιλαμβάνεσαι την Ψυχή, την βλέπεις, την αισθάνεσαι, μα αρχικά, η προσωπικότητα σου είναι αυτή, που «αναλαμβάνει», να λειτουργήσει την Ψυχή σου.

Αφού όμως αναλαμβάνει η προσωπικότητα, με την προσωπικότητα τελικά λειτουργείς, όσο κι αν πιστεύεις πως η Ψυχή σου είναι παρούσα……..

Για να λειτουργήσεις με την Ψυχή σου, είναι απαραίτητο να ξηλώνεις, όλους τους κανόνες, τους περιορισμούς και τους προγραμματισμούς τους οποίους είχες μέχρι τώρα, και όριζαν τη ζωή σου.

Η Ψυχή σου από μόνη της, με την ταύτιση σου μαζί της, θα σου «δείξει» που, και πώς να κατευθυνθείς, και δεν έχει ανάγκη από κανένα «οργανωμένο» σχέδιο δράσης, όπως συνηθίζεται στις κοινωνίες των ανθρώπων, ειδικά των «πολιτισμένων λαών». 

Πολύ εγκεφαλική λειτουργία βρε παιδί μου, και μηδέν όσων αφορά την φωνή μέσα σου, της ουσίας αυτού που είσαι.

Ο έλεγχος, έχει τον πρώτο λόγο σε ότι αφορά τη λειτουργία της προσωπικότητας, ενώ η Ψυχή δεν έχει όρια και κανόνες, για το πώς, και που πρέπει να στραφείς για την ευτυχία σου.

Όταν είσαι συνειδητά στην Ψυχή σου, και λειτουργείς με αυτήν:

-Δεν έχεις την παραμικρή πάλη μέσα σου.

-Δεν περιορίζεσαι στα πρέπει και τα μη.

-Δεν φέρεις καμία αντίσταση σε τετελεσμένες καταστάσεις, και στην οποιαδήποτε τάση ή ώθηση που σου βγαίνει. Είσαι εκεί, παρατηρείς, και πορεύεσαι, με μοναδικό «δείκτη», το τι θα σε κάνει να νιώσεις ευτυχής όταν το πράξεις.

-Είσαι παρόν, στο κάθε παρόν.

-Δεν αποφεύγεις, δεν προτάσεις δικαιολογίες, δεν κουκουλώνεις.

-Δεν δεσμεύεις, και δεν δεσμεύεσαι.

-Δεν κολλάς. Ούτε σε άτομα, ούτε σε πράγματα, ούτε σε καταστάσεις, ούτε σε ιδέες.

-Δεν ψάχνεις ενόχους, δεν ρίχνεις ευθύνες.

-Δεν κάνεις διαχωρισμούς.

-Δεν κρίνεις βγάζοντας ετυμηγορίες περί σωστού και λάθους. Υπάρχει μία ανώτερη νοημοσύνη πιο πέρα, και πιο πάνω από τον οποιονδήποτε, που κρίνοντας, είναι σαν να την αναιρείς επειδή ο ίδιος γνωρίζεις καλύτερα. Θεώρηση βέβαια, που μόνο γέλια μπορεί να προκαλέσει.

-Δεν μετανιώνεις. Αναλαμβάνεις την ευθύνη της οποιασδήποτε συμπεριφοράς σου, παίρνεις το μάθημα της βγάζοντας το απόσταγμα των συμπερασμάτων που αναλογούν στο τι προκάλεσες, και προχωράς ένα βήμα πιο πέρα κάθε φορά.

-Βλέπεις τα «σημάδια», και κινείσαι ανάλογα, γιατί γνωρίζεις, πως ναι μεν εσύ δημιουργείς το οτιδήποτε έρθει, αλλά ο χρόνος είναι αυτός που το «φέρνει» σε εμφάνιση, ώστε να εκφραστεί.

-Δεν προκαλείς διενέξεις, και αποχωρείς όταν προκύψουν, αφού (κι αυτό αν το επιλέξεις), έχεις εκφράσει την αλήθεια σου, ώστε απλά να ακουστεί.

-Δεν προκαλείς γενικότερα…..

-Δεν επιμένεις σε κανέναν, παρά μόνο ως προς τους προσωπικούς στόχους που θέτεις.

-Δεν είναι η προσοχή σου στους άλλους. (Έξω από σένα). Δεν σε ενδιαφέρει τι κάνει ο οποιοσδήποτε. Ο καθένας, είναι υπεύθυνος για τη ζωή του και τις προσωπικές του επιλογές.

-Δεν είσαι υπεύθυνος για τίποτα και κανέναν, παρά μόνο ότι αφορά τους φορείς σου και τη λειτουργία τους, και ότι αφορά τη δική σου ατομική πορεία ζωής.

-Δεν αναλώνεσαι σε ανουσιότητες.

-Δίνεις χρόνο στα πράγματα, (και στους ανθρώπους), να ωριμάσουν. Για πράγματα που ενώ έχεις δει, δεν έχουν έρθει ακόμα, ή δεν είναι έτοιμοι οι άνθρωποι να τα δουν.

-Δεν στερείσαι στοργής, για οποιοδήποτε ζωντανό πλάσμα.

-Δεν είσαι σκληρός, στα λόγια, στις πράξεις, στις σκέψεις, στα συναισθήματα. Είτε στον εαυτό σου, είτε στους άλλους.

-Δεν αναμασάς τα ίδια και τα ίδια νοιώθοντας ανήμπορος, αλλά κοιτάς νέες πάντα διεξόδους, από οποιαδήποτε κατάσταση.

-Δεν απαιτείς. Κανείς, δεν γεννήθηκε για να σε υπηρετεί. Αντίθετα όλοι, είμαστε εδώ για να υπηρετήσουμε την ευτυχία μας. Αν η ευτυχία σου εξαρτάται από κάποιον άλλον, έχεις ακυρώσει από τη μια τον εαυτό σου, κι από την άλλη, φορτώνεις κάποιον άλλον, με το μεγαλύτερο βάρος που θα μπορούσες ποτέ να φορτώσει κάποιος, σε έναν άλλον άνθρωπο.

Νίκη Σλαύκου

Alobar's Place